مؤمن و هجرت برای بندگی خالصانه

در قرآن در سوره عنکبوت آیه 56 آمده است: «يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضِي وَاسِعَةٌ فَإِيَّايَ فَاعْبُدُونِ؛ ای بندگان من که ایمان آورده اید زمین من وسیع است، پس تنها مرا بپرستید (و در برابر فشارهای دشمنان تسلیم نشوید)».

پیام آیه
1- هر چند ایمان انتخابی است آگاهانه و از روی بصیرت و اختیار اما پس از برگزیدن و پذیرش باید که انسان باایمان به لوازم و تعهدات آن پایبند باشد و پایبندی خویش را در عمل نشان دهد.
2- نشان دادن پایبندی به ایمان هم منوط به ایجاد شرایط و زمینه ها و بسترهای مناسب است و هم منوط به از بین بردن موانع و مقابله با آفات است.
3- گریز از شرایط ناخواسته و نامناسب و نپذیرفتن فضای حاکم و هجرت برای رهایی از شرایطی که آفت ایمان محسوب می شوند، از وظایف یک انسان بایمان است. از همین رو خداوند متعال به مؤمنان می فرماید: «چون زمین من گسترده است پس تنها مرا عبادت و پرستش کنید» یعنی اقامت در مکانی که در آنجا شرایط مساعد برای بندگی خدا فراهم نیست هیچ عذر و بهانه ای برای شانه خالی کردن از عمل به وظایف و تعهدات ایمان نیست.

جمع بندی پیام
هجرت برای بندگی کردن بهتر و بیشتر و برای ایجاد مصونیت نسبت به گوهر ایمان اصلی است ضروری و کاربردی، همانگونه که باقی ماندن بر کفر به بهانه شرایط دشوار و فشارهای دشمنان در یک شهر و منطقه قابل قبول نیست و خداوند این عذر بدتر از گناه را پذیرا نیست (سوره نساء آیه 97) همین گونه کم رنگ کردن آثار ایمان و بی فروغ ساختن جلوه های بندگی پس از پذیرفتن ایمان، به بهانه شرایط سخت در یک منطقه عذر مورد پذیرش در پیشگاه الهی نیست. تا پایی برای رفتن و دلی برای هجرت و کوچ کردن است مؤمن نباید در نقطه ای توقف داشته باشد که ایمانش در معرض تهدید و خطر قرار بگیرد.