مؤمن و بهره مندی از نعمت های حلال و پاک

خداوند در سوره مائده آیات 87-88 میفرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تُحَرِّمُواْ طَيِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللّهُ لَكُمْ وَلاَ تَعْتَدُواْ إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ* وَكُلُواْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللّهُ حَلاَلًا طَيِّبًا وَاتَّقُواْ اللّهَ الَّذِيَ أَنتُم بِهِ مُؤْمِنُونَ؛ ای کسانی که ایمان آورده اید چیزهای پاکیزه را که خداوند برای شما حلال کرده است حرام نکنید و از حد تجاوز ننمایید، زیرا خداوند متجاوزان را دوست نمی دارد* و از نعمت های حلال و پاکیزه ای که خداوند به شما روزی داده است بخورید و از مخالفت خداوندی که به او ایمان دارید بپرهیزید».

پیام آیه
1- انسان ترکیبی است از روح و بدن و ادامه حیات معنوی و مادی او نیازمند پاسخگویی صحیح و مناسب به نیازهای آن دو است.
2- انسان باایمان نیز از این قانون کلی در طبیعت انسان استثناء نیست و نمی تواند اشتغال و توجه خود را به هر کدام از روح و بدن، بهانه و عذری برای تعطیل کردن قسمت دیگر قرار دهد.
3- هر چند ایمان به خدا خوراک مورد نیاز روح و لازمه زندگی معنوی انسان است اما این، دلیل بی اعتنایی به نیازهای بعد جسمانی نیست.
4- افراط و تفریط در هر زمینه ای به خصوص در هر یک از امور مادی و معنوی مربوط به انسان دارای عوارض ویرانگر و غیرقابل جبران است.
5- پیامبران الهی که خود از سوی خداوند مأمور هدایت و تربیت انسان هستند آنها نیز در کنار عمل صالح و کار نیک و تلاش برای پاکسازی روح و تهذیب اخلاق، مأموریت استفاده از نعمت های مادی و خوراک های پاک را دارند: «يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ؛ اى پيامبران از چيزهاى پاكيزه بخوريد و كار شايسته كنيد كه من به آنچه انجام می‏دهيد دانايم» (مؤمنون/ 51).

جمع بندی پیام ها
نه ایمان و عبودیت و بندگی باید بهانه ای برای بی اعتنایی به بعد مادی زندگی شود و نه بهره مندی از لذت ها و نعمت های مادی باید عذری برای رها ساختن عبودیت و پاکی و ایمان شود چرا که این دو بعد در ارتباط تنگاتنگ با یکدیگرند و ناهماهنگی و زیاده روی و کوتاهی در هر قسمت در بخش دیگر تأثیر منفی دارد.