معنای جمله امر بین الامرین در بحث جبر و اختیار

اگر ما درست با منطق قرآن کریم آشنا بشویم، می بینیم که هم باید معتقد بشویم که همه چیز به مشیت خداست و هم باید معتقد بشویم که کار دنیا و آخرت، کار عالم هستی بی حساب نیست که هیچ چیزی شرط هیچ چیزی نباشد. خیر، هر چیزی شرایط معینی دارد، با شرایط خودش به وجود می آید و بدون آن شرایط محال است به وجود بیاید. توضیح اینکه همه چیز به مشیت خداست ولی مشیت خدا بر نظام تعلق گرفته است، یعنی مشیت الهی است که این حساب ها و نظام ها را در عالم به وجود آورده. همه چیز به مشیت الهی است ولی این مشیت الهی است که برای هر چیزی شرایط و نظامی قرار داده و برای هر مقصدی راه معینی قرار داده که بدون رفتن آن راه محال است انسان به آن مقصد برسد. این است معنی "امر بین الامرین". منطقی که می گفت "در عالم هیچ چیزی شرط هیچ چیزی نیست" همان منطق "جبر" است. آن منطق که می گفت "بعضی چیزها به مشیت خداست و بعضی دیگر به مشیت خدا نیست" منطق تفویض است، یعنی بعضی چیزها را خدا گفته به من مربوط نیست، هر چه می خواهد بشود، تفویض کرده، واگذاشته و این منطق که هم قبول می کند "همه چیز به مشیت خداست" و هم قبول می کند که "در عالم هر چیزی شرایطی دارد" همان منطق "امر بین الامرین" است.