مهجور کردن قرآن، بزرگترین گناه نسل کهن

ما امروز از نسل جوانمان گله داریم که چرا با قرآن کریم آشنا نیست؟ چرا در مدرسه ها قرآن یاد نمی گیرند، حتی به دانشگاه هم که می روند از خواندن قرآن عاجزند؟ البته جای تأسف است که اینطور است. اما باید از خودمان بپرسیم ما تاکنون چه اقدامی در این راه کرده ایم؟ آیا با همین فقه و شرعیات و قرآن که در مدارس است توقع داریم نسل جوان با قرآن آشنائی کامل داشته باشد؟! عجبا که خود نسل قدیم قرآن را متروک و مهجور کرده، آنوقت از نسل جدید گله دارد که چرا با قرآن آشنا نیست. قرآن در میان خود ما مهجور است و توقع داریم نسل جدید به قرآن بچسبد. الان ثابت می کنم که چگونه قرآن در میان خود ما مهجور است.
اگر کسی علمش علم قرآن باشد یعنی در قرآن زیاد تدبر کرده باشد، تفسیر قرآن را کاملا بداند، این آدم چقدر در میان ما احترام دارد؟ هیچ. اما اگر کسی کفایه آخوند ملاکاظم خراسانی را بداند یک شخص محترم و باشخصیتی شمرده می شود.
پس قرآن در میان خود ما مهجور است و در نتیجه همین اعراض از قرآن است که به این بدبختی و نکبت گرفتار شده ایم. ما مشمول شکایت رسول خدا (ص) هستیم که به خدا شکایت می کند: «یا رب ان قومی اتخذوا هذا القرآن مهجورا؛ پروردگارا قوم من این قرآن را مهجور ساختند» (فرقان/ 30).
یکی از فضلای خودمان در حدود یک ماه پیش مشرف شده بود به عتبات، می گفت خدمت آیت الله خوئی رسیدم، به ایشان گفتم چرا شما درس تفسیری که سابقا داشتید ترک کردید؟ (ایشان در هفت هشت سال پیش درس تفسیری در نجف داشتند، و قسمتی از آن چاپ شده) ایشان گفتند موانع و مشکلاتی هست در درس تفسیر. گفت من به ایشان گفتم: علامه طباطبائی در قم که به این کار ادامه دادند و بیشتر وقت خودشان را صرف این کار کردند چطور شد. ایشان گفتند: آقای طباطبائی تضحیه کرده اند. یعنی آقای طباطبائی خودشان را قربانی کردند، از نظر شخصیت اجتماعی ساقط شدند. و راست گفتند. عجیب است که در حساسترین نقاط دینی ما اگر کسی عمر خود را صرف قرآن بکند، به هزار سختی و مشکل دچار شود، از نان، از زندگی، از شخصیت، از احترام، از همه چیز می افتد و اما اگر عمر خود را صرف کتابهائی از قبیل کفایه بکند صاحب همه چیز می شود.
در نتیجه هزارها نفر پیدا می شوند که کفایه را چهار لا بلدند، یعنی خودش را بلدند، رد کفایه را هم بلدند، رد رد او را هم بلدند، اما دو نفر پیدا نمی شود که قرآن را به درستی بداند! از هر کسی درباره یک آیه قرآن سؤال شود می گوید باید به تفاسیر مراجعه شود.
عجب تر اینکه این نسل که به قرآن اینطور عمل کرده از نسل جدید توقع دارد که قرآن را بخواند و قرآن را بفهمد و به آن عمل کند!
اگر نسل کهن از قرآن منحرف نشده بود قطعا نسل جدید منحرف نمی شد. بالاخره ما کاری کرده ایم که مشمول نفرین پیغمبر (ص) و قرآن شده ایم. رسول خدا (ص) درباره قرآن فرمود: «انه شافع مشفع و ماحل مصدق؛ قرآن در نزد خدا و در پیشگاه حقیقت وساطت می کند و پذیرفته می شود و نسبت به بعضی که به او جفا کرده اند سعایت می کند و مورد قبول واقع می شود» (کافی، ج 2 ص 599).
هم نسل قدیم و هم نسل جدید به قرآن جفا کردند و می کنند. اول نسل قدیم جفا کرد که حالا نسل جدید جفا می کند. در رهبری نسل جوان، بیش از هر چیز دو کار باید انجام شود: یکی باید درد این نسل را شناخت و آنگاه در فکر درمان و چاره شد. بدون شناختن درد این نسل هرگونه اقدامی بی مورد است. دیگر اینکه نسل کهن باید اول خود را اصلاح کند. نسل کهن از بزرگترین گناه خود باید توبه کند و آن مهجور قرار دادن قرآن است. همه باید به قرآن بازگردیم و قرآن را پیشاپیش خود قرار دهیم و در زیر سایه قرآن به سوی سعادت و کمال حرکت کنیم.