پیدایش جهان در نتیجه نیاز به واجب الوجود

علوم طبیعی، پیدایش جهان را چنین می گوید: در آغاز، گازهائی در فضا، پراکنده بوده اند، سپس متراکم شده اند. در اثر تراکم گازها، کرات، آتشینی پیدا شده که ما آنها را خورشید می نامیم. سیارات آسمانی از خورشیدها جدا شده اند و به گرد خورشید به چرخیدن، پرداخته اند و یا در فضا پرتاب شده اند. زمین ما، یکی از همان سیارات است که به گرد خورشید ما، می گردد. پوسته زمین، کم کم سرد شده و برای زندگی زندگان آماده گردیده است. در این جا دو پرسش، مبتنی بر قانون علیت پیش می آید.
1. علت پیدایش گازهای پراکنده در فضا، چیست و این گازها چرا پیدا شده اند؟
2. با آنکه، از ویژگیهای گاز، پخش شدن است و ممکن نیست که گاز، بخودی خود، متراکم گردد پس علت تراکم گازها چیست؟ چرا گازهای پراکنده، متراکم شده اند تا کرات آتشینی پیدا شود؟
علوم طبیعی، از پاسخ دادن به این پرسشها ناتوانند. ولی فلسفه پاسخ آنها را می دهد. فلسفه می گوید: فضا، گازها، تراکم گازها، از موجودات وجوب و امکان هستند و محال است ممکنی بدون وجوب و امکان پدید آید. پس پدید آورنده فضا، پدید آورنده گازها و متراکم کننده آنها یعنی خداوند، موجودی است واجب که هیچگونه امکان در ذات مقدسش راه ندارد.