لاک پشت دریایی

می گویند عمر و تاریخ لاک پشت دریائی به 175 میلیون سال می رسد. لاک پشت دریائی ماده، هنگام بهار در کناره های ماسه های خلیج فارس و دریاهای مناطق قاره، از دریا خارج می شود و تخمگذاری می کند. تخمگذاری لاک پشت دریائی، هر سه یا چهار سال، یکبار می شود. فاصله نقاط تخمگذاری لاک پشت ماده و نقاط تغذیه وی، چند هزار کیلومتر است. وی این راه دور و دراز دریائی را می پیماید تا خود را به نقطه تخمگذاری برساند. لاک پشت دریائی، ساحلی را برای تخمگذاری انتخاب می کند که خودش در آنجا سر از تخم بیرون آورده است. دانشوران متحیرند که چگونه لاک پشت دریائی، پس از سه سال دوری از زادگاه خود، در پهنه هزاران کیلومتر اقیانوس، چگونه راه خودش را پیدا می کند و به وطن اصلی، باز می گردد. همان ساحلی که خودش در آنجا، سر از تخم بیرون آورده است؟!
انسان بعنوان کاملترین موجودات طبیعت، قادر به چنین جهت یابی و راه پیمائی لاک پشت دریائی یعنی شنا در میان دریاهائی که همه چیز به همه چیز، مانند می باشد، نیست، چگونه لاک پشت نزدیک بین که سرش را به زحمت از آب بیرون نگاهداشته است، راه خود را، بدون اشتباه به ساحل زادگاهش، پیدا می کند؟! راهنمای وی چیست؟ آیا آسمانی است؟ زمینی است؟ دریائی است؟ جریان آب و باد است؟ هنوز علم پاسخی به این پرسشها نداده است. این هوش راهنمائی پذیرفتن را لاک پشت دریا از کجا آورده است؟ این قدرت دریانوردی را چه کسی به وی داده است؟ ماده تکامل یافته که انسان باشد، از چنین کاری ناتوان می باشد پس ماده ابتدائی قطعا در 175 میلیون سال قبل چنین هوشی چنین قدرتی را فاقد بوده است. پس نخستین لاک پشت، این دانش را از که آموخته بود؟ آیا این تعلیمات را لاک پشت مادر به فرزندش می دهد یا به توارث میرسد؟ آیا لاک پشت مادر قدرت بر تعلیم دارد؟ آیا لاک پشت فرزند که تازه سر از تخم در می آورد درس علم جهت یابی را می خواند. آیا اگر این تعلیمات توارثی است لاک پشت نخست از که یاد گرفته است تا به توارث بدهد؟ آیا این توارث را که در نهاد لاک پشتان قرار داده؟
این پرسشها، بسیار است و پاسخ همه آنها یکی می باشد و بس و آن پاسخ این که پدید آورنده لاک پشت و نگاهدارنده وی و رهنمای آن، موجودی است دارای قدرت نامتناهی، حکمت نامتناهی، همیشه بیدار و هوشیار. مهر نامتناهی او، همه جهان و جهانیان را فرا گرفته است. ولی بشری لجباز، بشری نادان، بشری نمک به حرام، که در سایه مهرش پدید آمده و در سایه مهرش پرورش یافته و در سایه مهرش زنده می باشد، این موجود مهربان و پاک، این آفریننده مقدس را نادیده می گیرد! بجای سپاسگزاری ناسپاسی می کند! اگر لطف نامتناهی او نبود، اثری از این بشر نبود، آیا این بشر سزاوار کیفر نمی باشد؟