روایات وارده در تعلق داشتن بهشت و نعمت های آن به ولایت

و در «خصال» صدوق با سند متصل خود از عطیه از جابر آورده است که رسول خدا (ص) فرمودند: «مکتوب علی باب الجنة: لا إله إلا الله، محمد رسول الله، علی أخو رسول الله» قبل أن یخلق الله السموات و الارض بألفی عام؛ بر بالای سر در بهشت نوشته است- دو هزار سال قبل از اینکه خداوند آسمانها و زمین را بیافریند-: نیست معبودی جز خدا، محمد است فرستاده خدا، علی است برادر رسول خدا» (خصال ص 171) و نیز در «خصال» با سند متصل خود از رسول الله (ص) روایت میکند که: «أدخلت الجنة فرأیت علی بابها مکتوبا بالذهب: لا إله إلا الله، محمد حبیب الله، علی ولی الله، فاطمة أمة الله، الحسن والحسین صفوة الله؛ علی مبغضیهم لعنة الله؛ مرا داخل در بهشت کردند، و دیدم با خط زرین بر درش نوشته بود: نیست معبودی جز خدا، محمد است حبیب خدا، علی است ولی خدا، فاطمه است کنیز خدا، حسن و حسین اند برگزیده خدا؛ بر دشمنان آنان باد لعنت خدا» (همان مصدر، ج1 ص 157).
در «إکمال الدین و إتمام النعمة» صدوق با اسناد خود از ابوطفیل از علی (ع) در ضمن پاسخهای ایشان به مرد یهودی روایت کرده که فرمودند: «و منزل و مقام رسول الله محمد (ص) در بهشت آنست که آن حضرت در بهشت عدن هستند، و آن بهشت در میان همه بهشتهاست و از همه آنها به عرش خداوند رحمن جل جلاله نزدیکتر است. و آن کسانیکه با محمد در این بهشت هستند امامان دوازده گانه می باشند».
«امالی» صدوق، از امیرالمؤمنین (ع) روایت کرده است که آن حضرت فرمودند: «ده صفت و خصلت از رسول خدا دارم که به هیچکس قبل از من داده نشده است، و به هیچکس بعد از من نیز داده نخواهد شد. رسول خدا به من گفت: ای علی! تو برادر من هستی در دنیا، و برادر من هستی در آخرت! و در روز قیامت موقف تو نزدیکترین موقف به من میباشد! و منزل من و منزل تو در روز قیامت روبروی یکدگر هستند مثل منزل دو برادر! و تو وصی هستی! و تو ولی هستی! و تو وزیر هستی! دشمن تو دشمن من است، و دشمن من دشمن خداست! و دوست تو دوست من است، و دوست من دوست خداوند عز و جل است».
«امالی» شیخ از مفید از امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (ع) بر منبر کوفه فرمودند: «ای مردم! بدانید که از رسول خدا (ص) برای من ده صفت است که برای من محبوب تر و ارزنده تر است از تمام نقاطی که آفتاب بر آن بتابد.»- و سپس این ده خصلت را یکایک شمردند. و از جمله خصال می فرماید: «و تو وارث من هستی! و تو وصی من بعد از من هستی در وعده هائی که نمودم و در اهل بیت و عائله من! و تو حافظ و پاسدار من هستی در اهل بیت من چون غیبت کنم! و تو امام امت من هستی، و در بین رعیت من قائم به قسط و عدل هستی».
و در کتاب «بشارة المصطفی» با سند متصل خود از ابن عباس آورده است که: «ساعتی بر اهل بهشت میگذرد که در آن ساعت نور خورشید و ماه را می بینند، و میگویند مگر نه اینست که خداوند به ما وعده داده است که ما خورشید و ماه را نبینیم؟! منادی ندا میدهد: آری خداوند به وعده خود وفا نموده و در این وعده راست بوده است! شما نه خورشید را می بینید و نه ماه را، ولیکن این مردی بود از شیعیان علی بن ابی طالب (ع) که از غرفه ای به غرفه دیگر منتقل شد؛ این نوری که بر شما اشراق کرده است، از نور چهره اوست».
و در «جامع الاخبار» آورده است که امیرالمؤمنین (ع) می گفت: «إن أهل الجنة ینظرون إلی منازل شیعتنا کما ینظر الاءنسان إلی الکواکب؛ اهل بهشت به مسکن ها و منزل های شیعیان ما نظر می کنند همچنانکه مردم به ستارگان نظر می کنند» (جامع الاخبار ص 203).