روایات وارده در مخلد نبودن اهل توحید در آتش دوزخ

اهل توحید همگی به بهشت می روند
مرحوم صدوق در «امالی» از عبدالله بن عباس آورده است که رسول خدا (ص) گفته اند: سوگند به آن که مرا به حق، بشارت دهنده برانگیخته است، خداوند هیچ شخص موحدی را به طور جاودان در آتش عذاب نمی کند، و اهل توحید مورد شفاعت قرار می گیرند و شفاعت درباره آنها پذیرفته است. پس از آن گفتند: چون روز قیامت شود، خداوند امر می کند به مردمانی که اعمالشان در دنیا زشت بوده است به جهنم بروند. آنها می گویند: بار پروردگار ما! چگونه ما را در آتش داخل می کنی درحالی که ما در دنیا تو را به یگانگی و وحدت می پرستیده ایم؟! و چگونه زبان های ما را به آتش می سوزانی در حالی که در دنیا به توحید تو سخن گفته است؟! و چگونه دل های ما را محترق می کنی در حالی که بر کلمه "لا إله إلا الله" گره خورده است؟! و چگونه چهره های ما را آتش می زنی در حالی که برای عظمت تو آنها را به روی خاک مالیده ایم؟! و چگونه دست های ما را می سوزانی درحالی که آنها را به دعا به سوی تو بلند کرده ایم؟!
خداوند جل جلاله می گوید: ای بندگان من! شما در دار دنیا اعمال زشتی انجام داده اید که پاداش آنها جهنم است! آنها می گویند: ای پروردگار ما! آیا عفو تو بزرگتر است یا گناهان ما؟! خداوند می فرماید: بلکه عفو من بزرگتر است! آنها می گویند: آیا رحمت تو واسع تر و گشاده تر است یا گناهان ما؟! خداوند عزوجل می فرماید: بلکه رحمت من واسع تر است! آنها می گویند: آیا اقرار و اعتراف ما به وحدت و یگانگی تو بزرگتر است یا خطاهای ما؟! خداوند عزوجل می فرماید: بلکه اقرار و اعتراف شما به توحید من بزرگتر است! آنها می گویند: بار پروردگارا! بنابراین باید رحمت گشاده تو و عفو واسع تو که همه چیز را فرا گرفته است و بر هر چیز گسترده گردیده است، ما را نیز شامل شود!
خداوند جل جلاله می فرماید: ای فرشتگان من! سوگند به عزت و جلال خودم که من هیچ گاه آفریده ای را نیافریده ام که در نزد من محبوب تر باشد از آن آفریده ای که به توحید و یگانگی من اقرار و اعتراف کند، و بر این که معبودی غیر از من نیست مقر باشد! و من بر عهده و ذمه خود نهاده ام که اهل توحید خودم را در آتش نبرم! بندگان مرا در بهشت داخل کنید.
در «خصال» صدوق از ابوهرون مکفوف (نابینا) روایت است که او گفت: حضرت صادق (ع) به من گفتند: ای اباهرون! خداوند تبارک و تعالی بر نفس خود سوگند یاد کرده است که شخص خائن را هم جوار خود قرار ندهد! من عرض کردم: خائن چه کسی است؟! حضرت فرمود: کسی که به اندازه یک درهم نگاه دارد و در وقت حاجت مؤمن به او ندهد، یا چیزی از اشیای دنیویه و از امور دنیا را بر او ببندد! من عرض کردم: «أعوذ بالله من غضب الله!؛ من پناه می برم به خداوند از غضب او!» حضرت فرمود: خداوند تبارک و تعالی بر جان خود قسم خورده است که سه طایفه را در بهشت خود داخل نکند: اول آنکه رد بر خداوند عزوجل بنماید. دوم آنکه رد بر امام راه هدایت کند. سوم آن که حق مؤمنی را حبس کند و به او نپردازد! من عرض کردم: آیا مراد شما این است که از زیادی مایملک خود به او بدهد؟! حضرت فرمود: باید از جان خود و از نفس خود به او بدهد! و اگر با جان و روح خود درباره آن مؤمن بخل ورزد، از او نیست بلکه شریک شیطان است.