بابل

شهر بابل در مازندران را پیشینیان با نام مامیترا می خوانده اند. در نوشته های اسلامی این شهر را مامطیر و ممطیر هم نوشته اند. برخی از پژوهشگران همروزگار ما ریشه این نام را چنین باز می نمایانند: شهر بابل امروزی شهری بوده پاک و وَرجاوند (مقدس)، در نزدیکی های دریا و در پی جای داشتن (میترای بزرگ) یا (آتشکده میترا) در آنجا، بومیان آن را (مه میترا) یا جایگاه میترای بزرگ می نامیدند.
مه میترا در پی رونق بازارهای هفته و جایگاه شهر در نیمه راه میان ساری و آمل و از سوی دیگر نزدیکی به دریا به احتمال از سده هشتم به «بار فروش ده» تغییر نام یافت. در آغاز دوران زندیان و به روایتی از سدهٔ سیزدهم یعنی از زمان پادشاهی فتحعلی شاه قاجار واژه «ده» از پشت این نام افتاد و این شهر بار فروش خوانده شده است. بار فروش همواره به عنوان یکی از شهرهای پر ارزش، میدان زد و خوردهای سیاسی و تاریخی بوده است.

در روز یکم آذر سال ۱۳۱۰ هجری خورشیدی نام بار فروش همراه با ساخت ساختمان های تازه دولتی همچون اداره پست (۱۳۱۵)، در کنار سبز میدان و ساختمان شهرداری (۱۳۱۴) به شهر بابل تغییر نام یافت.
نام بابل از نام رودخانه (باوُل) گرفته شد، که در بر غربی شهر روان است.