کشور آذربایجان

حکومت
نوازندگان سرناچی طایفه آریان جشن نوروز یا روز نو را جشن می گیرند. نوع حکومت آن جمهوری فدرال چند حزبی با یک مجلس قانونگذاری است. رئیس جمهور و 350 عضو پارلمان با رأی تمامی افراد بالغ برای چهار سال انتخاب می شوند. سیاست حزبی در مراحل اولیه است و احزاب کوچک آذری و گروه بندی های سیاسی بسیاری وجود دارد.
احزاب عمده سیاسی عبارتند از:
جبهه خلق آذربایجان
گروه سیاسیال دموکرات

آموزش
میزان باسوادی: 3/97% (1998)
بر طبق کتاب شناسنامه کشورهای جهان (انتشارات گیتاشناسی) و در آنجا به نقل از کتاب سال بریتانیکا (2002)
سنین تحصیل اجباری: 5 تا 15 سال.
تعداد دانشگاه: 2.

دفاع
خدمت سربازی: مدت انجام خدمت سریازی 2 سال می باشد.

جغرافی
آذربایجان متشکل است از زمین های پست کرانه دریای خزر، بخشی از کوههای قفقاز در شمال و قفقاز کوچک در جنوب غربی. این جمهوری شامل سرزمین نخجوان در غرب ارمنستان است.
رودهای مهم: کوراارس.
بلندترین نقطه: قله بازار دیوزی، 44480 متر.
آب و هوا: آذربایجان آب و هوای متنوعی دارد از جمله نیمه استوایی خشک و مرطوب در کنار دریای خزر و تنوع دمایی در کوهها.

اقتصاد
ذخایر مهم نفت و گاز طبیعی نقطه اتکای اقتصاد و اساس صنایع سنگین است. هر چند صنعت بر اقتصاد حکم فرماست، بخش کشاورزی کالاهای مختلف صادراتی از جمله پنبه و تنباکو را تولید می کند. ماهی خاویار برای صنعت مهم خاویار در دریای خزر صید می گردد. اقدامات اولیه برای ایجاد اقتصاد بازار انجام گرفته، و موافقتنامه های تجاری با ترکیه به امضا رسیده است.

تاریخچه
مدارک تاریخی نشان می دهد که جمهوری آذربایجان در زمانهای کهن آلبانیا نام داشت. مردم آنجا نخست از نژاد قفقازی (آسیانی) و هم تبار با گرجی ها و چچن ها و داغستانی های امروز بودند. سپس با آمدن تیره های آریایی به جنوب، آلبانیا نیز مانند بقیه ایران آریایی نشین شد و نژاد اکثر مردم آلبانیا از تبار همان آریایی های مهاجر است. بعدها این بخش بارها تغییر نام داده و هر بار بخشی از خاک مناطق همکنار خود به شمار می رفته. گاه بخشی از ارمنستان، گاه تالش، گاه آذرپایگان و جز اینها. استفاده از نام استان ایرانی آذربایجان برای این منطقه بوسیله عثمانی های مهاجم که بخشهایی از ایران را اشغال کرده بودند انجام پذیرفت و شوروی نیز همین کار را ادامه داد و هدف از آن ادعا پیدا کردن بر روی استان و منطقه ایرانی آذربایجان بود.

تاریخ معاصر
روسیه در اوایل قرن نوزدهم آذربایجان شمالی را تسخیر کرد، ولی بخش اعظم سرزمین آذری ها تحت حکومت ایرانیان باقی ماند. طی جنگ جهانی اول، جنبش ملی گرای آذری با ترک ها متحد شد.
در 1918 کشور مستقل آذری با کمک ترکها ایجاد شد، ولی در 1920 به تسخیر ارتش سرخ شوروی در آمد. آذربایجان از 1922 تا 1936 بخشی از جمهوری ماوراء قفقاز شوروی بود و سپس به صورت یکی از جمهوریهای شوروی در آمد. آذربایجان به دنبال کودتای نافرجام کمونیستهای تندرو در مسکو (سپتامبر 1991) اعلام استقلال کرد و در زمان انحلال شوروی (دسامبر 1991) از سوی جامعه بین المللی به رسمیت شناخته شد. از 1990 نیرهای آذری و ارمنی بر سر حاکمیت قره باغ علیا درگیر کشمکش خشونت باری بوده اند. این سرزمین که اکثریت جمعیت آن را ارمنیان مسیحی ارتودوکس تشکیل می دهد در محاصره آذریهای شیعه قرار دارد. در 1992 آذربایجان از جامعه کشورهای مستقل مشترک المنافع خارج شد و روابط نزدیکی با ترکیه ایجاد کرد.