بحرین

بحرین کشوری است جزیره ای در خلیج فارس. پایتخت آن منامه و پادشاهی است.
زبان اصلی عربی و زبان های فرعی انگلیسی، فارسی و اردو است.

تاریخ
در گذشته به منطقه ساحلی جنوب خلیج فارس حد فاصل بصره تا بحرین امروزی بحرین گفته می شده است که متعلق به ایران بوده است. در سال های پایانی دولت صفوی، این منطقه مورد تاخت و تاز خوارج عمان قرار گرفت و دولت صفوی هم که در آن زمان خود حال و روز خوبی نداشت، سپاهی فرستاد که همه افراد آن در سال ۱۱۲۹ کشته شدند و نتوانستند کاری انجام دهند. سرانجام خوارج با گرفتن مبالغ هنگفتی پول حاضر به تخلیه جزیره بحرین شدند.
در دوران نادرشاه افشار، پرتغالی ها بحرین را چندین بار تصرف کردند ولی سرانجام نادرشاه توانست آنجا را بازپس گیرد. این کشور تا میانه های پادشاهی محمدرضا شاه پهلوی یکی از استان های ایران بود. تا اینکه در زمان نخست وزیری هویدا، با طرح همه پرسی در سازمان ملل، بحرین به عنوان کشوری مستقل شناخته شد.

مساحت
دارای 706 کیلومتر مربع است. از هفتصد کیلومتر مربع مساحت این کشور نزدیک به چهارصد کیلومتر مربع آن بیابانی است. بحرین به «جزیره یک میلیون نخل» نیز شهرت داشته است. بحرین شامل سه شهر یا به عبارت بهتر سه جزیره اصلی منامه و محرق و ستره است و منامه یعنی بزرگ ترین این جزایر پایتخت آن به شمار می آید. در بحرین روستاهایی هم دارد که همه آن ها در فاصله های نزدیک به یکدیگر قرار دارند.

تقسیمات کشوری
استان های بحرین
بحرین به پنج استان بخش شده و تا ۳ ژوئیه ۲۰۰۲ دارای ۱۲ شهرستان بود. استان های بحرین عبارتند از:
استان عاصمه
استان وسطى
استان محرق
استان شمالی
استان جنوبی

مشخصات آماری بحرین
نام رسمی: دولت بحرین (دولة البحرین)
عضو: سازمان ملل متحد، جامعه کشورهای عربی، سازمان کشورهای صادر کننده نفت، شورای همکاری خلیج فارس
حکومت: شیخ نشین
مساحت: 665 کیلومتر مربع
خط ساحلی 161 کیلومتر
مختصات جغرافیایی: 26 درجه شمالی و 50 درجه و 33 دقیقه شرقی
جمعیت: 677886 نفر
پایتخت: منامه
شهر عمده: محرق
زبان: عربی
مذهب: اسلام
امید طول عمر: 6/70 سال
رشد سالانه جمعیت: 1.56% درصد
واحد پول: دینار بحرین
سرود ملی: بحرین

حکومت بحرین در دست امیر آن است (مقامی ارثی) که نخست وزیر و کابینه وزیران را انتصاب می کند. قانون اساسی 2002 متضمن مجمع نمایندگان با 40 عضو انتخابی و مجلس شورا با 40 عضو انتسابی پادشاه به مدت 4 سال. مجمع نمایندگان با رأی عمومی انتخاب می شوند و در انتخابات پارلمانی ماه اکتبر 2002، 19 کرسی نصیب جریانات اسلامگرا و 21 کرسی نیز نصیب مستقل ها و عناصر غیر مذهبی شده است. (شناسنامه کشورهای جهان، گیتا شناسی 1382).