سالم ابن عمرو

یار مسلم، فدایی امام
از شیعیان اهل بیت و از سوارکاران معروف شهر کوفه بود. نام کاملش سالم بن عمرو بن عبدالله بود که به او کلبی یا کلبی کوفی نیز می گفتند و برخی او را مولی* بنی المدینه کلبی می دانند. بنی المدنیه شاخه ای از قبیله ی «کلب قصاعه» بود و مادر این قبیله «مدینه» نام داشت. سالم در شجاعت شهرت فراوانی داشت. زمانی که مسلم بن عقیل برای بیعت با کوفیان به کوفه رسید، سالم از جمله کسانی بود که او را یاری کرد و از یاران خاص حضرت مسلم شد، اما چون کوفیان مسلم را تنها گذاشتند و سپس به شهادت رساندند، "شهاب بن کثیر" سالم را همراه عده ی دیگری از شیعیان دستگیر کرد ولی سالم از چنگ دشمن فرار کرد و در جایی مخفی شد و چون خبر رفتن امام حسین (ع) به کربلا را شنید، خودش را در کربلا به امام رساند و به سپاه حسینی پیوست. او در صبح روز عاشورا، در یورش اولیه و همه جانبه ی لشگر عمر سعد، به همراه تعدادی دیگر از یاران امام حسین (ع) برای یاری امام خود به میدان رفت و آن قدر جنگید تا به شهادت رسید. در برخی کتاب ها نام او در شمار شهدای کربلا نیامده است ولی نامش در زیارت ناحیه مقدسه ذکر شده است.

توضیح: * مولی در زبان عرب به کسی می گویند که وابسته به فرد دیگری می باشد یا به نحو آقا و صاحب، یا به نحو غلام و بنده که در جنگ اسیر گشته و سپس آزاد شده باشد و یا به معنی "هم پیمان" که طرفین ملزم به تعهداتی در برابر یکدیگر شده باشند.