آیاتی از قرآن مجید درباره شب و روز

می دانیم که پیدایش شب و روز در اثر گردش  زمین، به دور خود می باشد که در اصطلاح علمی «گردش وضعی زمین» نام دارد، و این گردش، نمایانگر قدرت بزرگی است که محرک آن می باشد و او ذات اقدس خداوند است. لذا در قرآن مجید آیات زیادی به چشم می خورد که روز و شب را از نشانه های قدرت الهی معرفی کرده اند  که به عنوان نمونه به بعضی از آنها اشاره می کنیم:

1."و جعلنا اللیل و النهار آیتین فمحونا آیه اللیل و جعلنا آیه النهار مبصره لتبتغوا فضلا من ربکم و لتعلموا عدد السنین و الحساب.." (اسراء/آیه 12) «و ما شب  و روز را دو آیت و نشانه ی ( قدرت خود) قرار دادیم آنگاه از آیت شب و روشنی ماه آن کاستیم و خورشید و آیت روز را همیشه تابان ساختیم تا شما در روز، روزی از فضل خدا طلب کنید و تا آنکه شمار سالها و حساب اوقات را بد انید..»

2. و در بعضی از آیات، قرار دادن شب و روز را از رحمت خدا به حساب آورده است مانند آیه ی نامبرده در زیر:
"و من رحمته جعل لکم  اللیل و النهار لتسکنوا فیه و لتبتغوا من فضله لعلکم تشکرون"(قصص/آیه73 و قریب به این مضمون یونس /آیه 10) «یکی از رحمتهای خدا آن است که شب و روز را برای شما قرار داده تا شب را آرام گرفته و در روز از فضل خدا طلب روزی کنید، باشد که شکر گزار نعمتهای خدا شوید.»

باز در پاره ای از آیات به این معنی اشاره می کند که شب و روز از نشانه های قدرت و لطف الهی است و به دیگر فواید آنها نیز اشاره می کند از قبیل:

1. "و من آیاته منامکم باللیل و النهار و ابتعاوکم من فضله إن فی ذلک لآیات لقوم یسمعون"(روم/آیه 23) «و یکی از آیات حق این است که شما در شب و روز  به خواب رفته (و بیدار می شوید) و از فضل خدا طلب روزی می کنید، در این امر هم دلایل قدرتش برای قومی که سخن حق بشنوند پدیدار  است.»

2. "الله الذی جعل لکم اللیل  لتسکنوافیه و النهار مبصرا  إن الله لذو فضل علی الناس  ولکن  أ کثر الناس لا یشکرون" (مومن/ آیه 61 و نحل/ آیه 27) «خدا است آنکه شب تار را برای آسایش و استراحت شما قرار داده و روز را برای کسب و کار شما، (و به چراغ خورشید) روشن گردانید که خدا را در حق مردمان، فضل زیادی است لیکن اکثر مردم، شکر نعمتش را به جا نمی آورند.»

آری اگر نعمت پر ارزش روز نمی بود، و بشر نمی توانست از درخشش حیاتبخش نور خورشید استفاده نماید، و تاریکی، تمام زوایای زندگی ویرا می پوشانید، چه بدبختیها  و تیره روزیها که متوجه وی می شد و بلکه به کلی زندگیش نابود می گشت. اینجا است که خداوند با سوگند به این نعمت بزرگ، بشر را به ارزش آن متوجه ساخته، تا قدر این نعمت را دانسته  و در برابر پدید آورنده ی مدبر آن سپاسگزار باشد.

امام سجاد علیه السلام نیز در یکی از دعاهای خود به نعمت شب و روز اشاره کرده  پاره ای از فواید آن دو را برمی شمرد و خدای بزرگ را در برابر این دو نعمت سپاس می گوید: «سپاس خدایرا که به قدرت خود شب و روز را آفرید و به توانایی خویش بینشان فرق گذاشت. شب را برای ایشان آفرید تا از جنبشهای رنج آور و دشواریهای خسته کننده ی روز بیارامند، و آنرا برای بندگان چون لباس و جامه گردایند تا در آن آرام گرفته بخوابند که آن برایشان آسایش و توانایی است، و تا به سبب آن خوشی و خوشگذرانی یابند، و روز را برای ایشان روشن آفرید تا در آن فضل و احسان او را بطلبند، و وسیله ی روزیش  را به دست آورند، و برای رسیدن به سود در دنیا و تحصیل سعادت آخرت در زمین او گردش  نمایند....»