قرآن، غنی ترین منبع معرفت در احادیث اسلامی

بزرگترین معجزه وحی آسمانی قرآن می باشد که در کلام پیشوایان از اهمیت بالایی برخوردار است. در ادامه به عنوان نمونه سه حدیث پیرامون این مهم می آوریم:

1- پیغمبر اکرم ص) خطاب به مسلمانان فرمود: "اذا التبست علیکم الامور کقطع الیل المظلم فعلیکم بالقرآن...من جعله  أمامه قاده الی الجنه ، و من جعله خلفه ساقه الی النار، و هو أوضح دلیل الی خیر سبیل، من قال به صدق، و من عمل به أ جر، و من حکم به عدل"، «هنگامی که امور بر شما مشتبه شود همچون پاره های شب تاریک، بر شما باد که به سراغ قرآن روید.... کسی که قرآن را پیشاپیش روی خود قرار دهد او را به بهشت هدایت می کند، و کسی که آن را پشت سر افکند او را به دوزخ می راند، قرآن بهترین راهنما به سوی بهترین راهها است، هرکس بر طبق آن سخن گوید راستگو است، و هرکس به آن عمل کند مأجور است، و هرکس مطابق آن حکم کند عادل است».

2- امیر مومنان علی (ع) در یکی از خطبه های نهج البلاغه می فرماید: "ثم أنزل علیه  الکتاب نورا لا تطفامصابیحه، و سراجا لایخبوتوقده، و بحرا لا یدرک قعره، و منها جا لا یضل نهجه، و شعاعا لا یظلم ضوئه ، و فرقانا لا یخمد برهانه، و تبیانا لاتهدم أرکانه، وشفاء ا لاتخشی أسقامه ، وعزا لا تهزم انصاره و حقا لا تخذل أعوانه"،
"فهو معدن الأیمان و بحبوحته و ینابیع العلم و بحوره، و ریاض العدل و غدرانه و أثا فی الأسلام و بنیانه"، «سپس خداوند کتابی بر او نازل فرمود، همان نوری که خاموشی ندارد و چراغی که فروعش زوال نمی پذیرد، دریائی که اعماقش را نتاوان یافت، و راهی که گمراهی در آن وجود ندارد، شعاعی که روشنائیش را تیرگی نگیرد، و فرقان و جدا کننده حق از باطل که درخشش دلیلش به خاموشی نگراید، بنیانی که ارکانش منهدم نگردد، شفابخشی است که با وجود آن بیماریها وحشت نیاورد، قدرتی است که یاورانش را شکست نیست، و حقی است که مددکارانش هرگز تنها نمی مانند»

« قرآن معدن ایمان و مرکز آن است، چشمه های دانش و دریاهای آن است، منابع عدالت و غدیرهای آن است، و نیز پایه های اسلام و شالوده آن است».

3- امام علی بن موسی الرضا (ع) می فرماید: مردی از امام صادق (ع) پرسید: "ما بال القرآن لا یزداد علی النشر و الدرس الا غضاضه؟"، «چرا قرآن با افزایش نشر و مطالعه چیزی جز طراوت پیدا نمی کند»؟! امام فرمود: "لان الله تبارک و تعالی لم یجعله لزمان دون زمان، و لا لناس دون ناس، فهو فی کل زمان  جدید، و عند کل قوم غض یوم القیامه"، «زیرا خداوند متعال آن را برای زمان معینی قرار نداده، و نه برای قوم خاصی، و لذا در هر زمانی تازه، و نزد هر جمعیتی شاداب و با طراوت است تا روز قیامت».