دلیل نامگذاری پیامبر اکرم (ص) به اسم ابوالقاسم

علامه مجلسی (ره) در بحث معراج نقل کرده و ضمن آن حدیث  آمده که رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرموده اند: در شب معراج، پس از مناجات و مکالماتم با خدا، موقع بازگشت، حضرت حق این جمله را فرمود: (یا اباالقاسم امض هادیا مهدیا نعم المجیء جئت و نعم المنصــرف انصـــرفت و طوباک و طوبی لمن آمن بک و صدقک)، «ای ابوالقاسم، برو در حالی که راهنما و راه یافته ای، خوش آمدی و خوش رفتی و خوشا بر تو و خوشا بر کسی که به تو ایمان بیاورد و تصدیقت کند».

رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم باز می گردد تا در سدرة المنتهی به جبرئیل که در انتظار آن حضرت بوده می رسد. جبر ئیل از رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم ماجرای مکالمات عرشی را می پرسد که چه گفتی و چه شنیدی؟ رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم پس از نقل ماجرا می فرماید: آخرین کلامی که خدایم به من فرمود، این بود: ( یا اباالقاسم امض...). جبرئیل گفت: از خدا نپرسیدی که چرا تو را با القاسم نامید؟ فرمود: این را نپرسیدم. در این موقع خطاب رسید: (یا احمد انما کنیتک اباالقاسم لانک تقسم الـــرحمه منی بین عبادی یوم القیامه)، «ای احمد، تو را بدین سبب ابوالقاسم نامیدم که در روز قیامت، تو رحمت مرا بین بندگانم تقسیم خواهی کرد».

اگر چه طبق این حدیث، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم در روز قیامت رحمت الهی را تقسیم خواهد کرد، ولی از آن نظر که روز جزا، رور بروز سرائر مکنون در عالم دنیاست و تمام حقایق جاری در دنیا، در روز جزا شفاف تر به منصه ی ظهور می رسد، همین وجود اقدسی که در دنیا مقسم رحمت بوده  است، در عقبا نیز همو مقسم رحمت است و لذا و بطور مطلق رحمة للعالمین است و اهل بیت او همه امناء الرحمانند (صلوات الله علیهم اجمعین).