اعلامیه جهانی حقوق بشر از دیدگاه غرب، مکلفان به اجرای حقوق و آزادی ها و اراده در آن اعلامیه را، به قرار زیر معرفی می کند:
1- مردم ملل متحد: «از آن جا که مردم ملل متحد، ایمان خود را به حقوق اساسی بشر و مقام و ارزش فرد انسانی و تساوی حقوق مرد و زن، مجددا در منشور اعلام کرده اند و تصمیم راسخ گرفته اند به پیشرفت اجتماعی کمک کنند و در محیطی آزادتر، وضع زندگی بهتری بوجود آورند...»
2- تمامی مردم و کلیه ملل: «مجمع عمومی، این اعلامیه جهانی حقوق بشر را آرمان مشترکی برای تمام مردم و کلیه ملل اعلام می کند، تا جمیع افراد و همه ارکان اجتماع، این اعلامیه را دائما مدنظر داشته باشند و مجاهدت کنند که به وسیله تعلیم و تربیت، احترام این حقوق و آزادی ها توسعه یابد و با تدابیر تدریجی ملی و بین المللی، شناسایی و اجرای واقعی و حیاتی آن ها- چه در میان خود ملل عضو و چه در بین مردم کشورهایی که در قلمرو آن ها می باشند- تأمین گردد.»
3- سازمان ملل متحد: «از آن جا که دول عضو متعهد شده اند احترام جهانی و رعایت واقعی حقوق بشر و آزادی های اساسی را با همکاری سازمان ملل متحد تأمین کنند.»
4- دول عضو.
5- ارکان اجتماع.
با نظر به افراد و گروه ها و مقام ها و عامل معنوی (عامل حسن تفاهم مشترک) معلوم می شود صاحب نظران حقوق بشر غرب، به این نکته توجه داشته اند که وقتی یک نظام حقوقی برای همه اقوام و ملل تنظیم و تدوین می شود، در حقیقت همه افراد و گروه ها و مقام ها مکلف به اجرا و ایفای آن حقوق هستند. به عبارت دیگر، نه تنها مردم به طور دسته جمعی، بلکه مقام های گرداننده حقوقی و سیاسی جوامع نیز باید مکلف به اجرا و ایفای آن حقوق باشند، بلکه حتی باید حسن تفاهم مشترک را که یک حالت روانی عالی است، برای فعالیت در اجرا و ایفا به کمک بطلبند. باید گفت: استمداد از به دست آوردن حسن تفاهم مشترک، بیان کننده نیاز قطعی همه انسان ها به نیت پاک و درون صاف و هدف گیری فضایل عالی اخلاق در زندگی است.