آثار روابط جنسی سالم از نظر اسلام

منطق عالی اسلام فوق العاده جلب توجه می ‏کند، در اسلام کوچکترین اشاره ‏ای به پلیدی علاقه جنسی و آثار ناشی از آن نشده است، اسلام مساعی خود را برای تنظیم این علاقه به کار برده است. از نظر اسلام روابط جنسی را فقط مصالح اجتماعی حاضر یا نسل آینده محدود می ‏کند و در این زمینه تدابیری اتخاذ کرده است که منجر به احساس‏ محرومیت و ناکامی و سرکوب شدن این غریزه نگردد. از نظر اسلام، علاقه جنسی نه تنها با معنویت و روحانیت منافات ندارد، بلکه جزء خوی و خلق انبیاء است. در حدیثی می ‏خوانیم: «من اخلاق الانبیاء حب النساء» (وسائل، ج3، ص3) پیامبر اکرم (ص) و ائمه معصومین (ع) طبق آثار و روایات فراوان که رسیده است، محبت و علاقه خود را به زن در کمال صراحت اظهار می‏ کرده ‏اند و بر عکس‏ روش کسانی را که میل به رهبانیت پیدا می‏ کردند سخت تقبیح می ‏نمودند. یکی از اصحاب رسول اکرم (ص) به نام عثمان بن مظعون کار عبادت را به جائی رسانید که همه روزها روزه می ‏گرفت، و همه شب تا صبح به نماز می‏ پرداخت، همسر وی جریان را به اطلاع رسول اکرم (ص) رسانید، رسول اکرم‏ (ص) در حالی که آثار خشم از چهره ‏اش هویدا بود از جا حرکت کرد و پیش‏ عثمان بن مظعون رفت، و به او فرمود: «ای عثمان بدان که خدا مرا برای رهبانیت نفرستاده است، شریعت من شریعت فطری آسانی است، من شخصا نماز می‏ خوانم و روزه می‏ گیرم و با همسر خودم نیز آمیزش می‏ کنم، هر کس می‏ خواهد از دین من پیروی کند باید سنت‏ مرا بپذیرد.»
ازدواج و آمیزش زن و مرد با یکدیگر جزء سنتهای پیامبر است. اسلام که به روح مسائل می ‏نگرد و می گوید مردان فقط در محیط خانوادگی و در کادر قانون ازدواج و همراه با یک سلسله تعهدات سنگین‏ می‏ توانند از زنان به عنوان همسران قانونی کامجوئی کنند، اما در محیط اجتماع استفاده از زنان بیگانه ممنوع است. و زنان نیز از اینکه مردان‏ را در خارج از کانون خانوادگی کامیاب سازند به هر صورت و به هر شکل‏ ممنوع می ‏باشند. از نظر اسلام محدودیت کامیابی های جنسی به محیط خانوادگی و همسران مشروع‏، از جنبه روانی به بهداشت روانی اجتماع کمک می‏ کند، و از جنبه‏ خانوادگی سبب تحکیم روابط افراد خانواده و برقراری صمیمیت کامل بین‏ زوجین می‏ گردد، و از جنبه اجتماعی موجب حفظ و استیفاء نیروی کار و فعالیت اجتماع می ‏گردد، و از نظر وضع زن در برابر مرد، سبب می‏ گردد که‏ ارزش زن در برابر مرد بالا رود. نبودن حریم میان زن و مرد و آزادی معاشرتهای بی بند و بار، هیجانها و التهابهای جنسی را فزون می ‏بخشد و تقاضای سکس را به صورت یک عطش روحی‏ و یک خواست اشباع نشدنی در می ‏آورد. غریزه جنسی، غریزه ‏ای نیرومند، عمیق و "دریا صفت" است، هر چه بیشتر اطاعت شود سرکش ‏تر می‏ گردد، همچون آتش که هر چه به آن بیشتر خوراک بدهند، شعله ورتر می‏ شود.
اسلام به قدرت شگرف این غریزه آتشین توجه کامل کرده است. روایات زیادی درباره خطرناک بودن غریزه ‏ای که مرد و زن را به یکدیگر پیوند می ‏دهد وارد شده است. اسلام تدابیری برای تعدیل و رام کردن این غریزه اندیشیده است و در این‏ زمینه هم برای زنان و هم برای مردان، تکلیف معین کرده است. یک وظیفه مشترک که برای زن و مرد، هر دو، مقرر فرموده مربوط به نگاه کردن است: «قل للمؤمنین یغضوا من ابصارهم و یحفظوا فروجهم ذلک ازکی لهم ان الله‏ خبیر بما یصنعون؛ بگو به مؤمنین که چشمها را فرو خوابانند و دامنهای‏ خودشان را حفظ کنند، این برای آنها پاکتر و پاکیزه ‏تر است.» (نور/ 30) یعنی این‏ دستورهای عفاف به منظور پاکیزگی داده شده است و خدا داناست به آنچه که‏ شما انجام می ‏دهید. خلاصه این دستور این است که زن و مرد نباید به یکدیگر خیره شوند، نباید چشم چرانی کنند، نباید نگاههای مملو از شهوت به یکدیگر بدوزند، نباید به قصد لذت بردن به یکدیگر نگاه کنند. یک وظیفه هم خاص زنان مقرر فرموده است و آن این است که بدن خود را از مردان بیگانه پوشیده دارند و در اجتماع به جلوه ‏گری و دلربائی نپردازند.
به هیچ وجه و هیچ صورت و با هیچ شکل و رنگ و بهانه ‏ای کاری نکنند که موجبات تحریک مردان بیگانه را فراهم کنند. روح بشر فوق العاده تحریک پذیر است. اشتباه است که گمان کنیم‏ تحریک پذیری روح بشر محدود به حد خاصی است و از آن پس آرام می‏ گیرد. همانطور که بشر (اعم از مرد و زن) در ناحیه ثروت و مقام از تصاحب‏ ثروت و از تملک جاه و مقام سیر نمی‏ شود و اشباع نمی ‏گردد، در ناحیه جنسی‏ نیز چنین است. هیچ مردی از تصاحب زیبارویان و هیچ زنی از متوجه کردن‏ مردان و تصاحب قلب آنان و بالاخره هیچ دلی از هوس سیر نمی‏ شود.
از طرفی تقاضای نامحدود خواه ناخواه انجام ناشدنی است و همیشه مقرون‏ است به نوعی احساس محرومیت. دست نیافتن به آرزوها به نوبه خود منجر به اختلالات روحی و بیماریهای روانی می ‏گردد. چرا در دنیای غرب این همه بیماری روانی زیاد شده است؟ علتش آزادی‏ اخلاقی و جنسی و تحریکات فراوان سکسی است که به وسیله جرائد و مجلات و سینماها و تئاترها و محافل و مجالس رسمی و غیر رسمی و حتی خیابانها و کوچه ‏ها انجام می ‏شود. چرا در اسلام باید مسأله محرم و نامحرم مطرح باشد؟ چرا باید زن خودش را از غیر محارم خودش بپوشاند؟ رمز و سر این مطلب چیست و چه فایده ‏ای دارد؟ اولین خاصیتش خاصیت روانی است، یعنی آرامش روانی. در هر جامعه‏ ای‏ که روابط زن و مرد بر اساس عفاف بود عفاف در همین حدود اسلامی یعنی زنان در خارج دایره ازدواج، خود آرا و خودنما نبودند و وسیله‏ تهییج مردان را فراهم نکردند و مردان هم در خارج از دایره ازدواج دنبال‏ لذت جویی و کامجویی به وسیله چشم، دست، لامسه و غیر لامسه نبودند قلبها و روحها آرام و سالم است، و در هر جامعه ‏ای که بر عکس (این حالت) است اولین ناراحتی اجتماعی، ناراحتیهای روانی است.
گروهی از فرنگیها گفتند خیر، وقتی زن و مرد از یکدیگر دور باشند ناراحتیهای روانی و عقده ‏های روانی به وجود می ‏آید. ولی تجربه همین یک‏ قرن گذشته و کمتر از یک قرن گذشته کاملا ثابت کرد که مسأله برعکس است‏، به هر اندازه که آزادی در مسائل جنسی بیشتر است التهاب در افراد زیادتر و بیشتر است چون غریزه جنسی انسان (مانند چند غریزه دیگر مثل غریزه جاه طلبی، غریزه علم طلبی و غریزه‏ عبادت) صرفا ظرفیت جسمانی ندارد، ظرفیت روحی هم دارد. غرائزی که‏ صرفا ظرفیت جسمانی دارند مثل خوردن، دارای یک ظرفیت محدودی هستند. انسان یک مقدار محدود می ‏تواند غذا بخورد، از آن بیشتر نمی‏ تواند، اگر بگویند باز هم می‏ خواهی، برایش مجازات است. ولی مالکیت چطور؟ مالکیت هم مثل خوردن است؟ آیا ظرفیت مالکیت برای انسان یک ظرفیت‏ محدود است، یعنی اگر انسان مالک صدهزار تومان شد دیگر روحش هم از مالکیت (سیر می ‏شود؟) نه، وقتی صدهزار تومان را دارا شد می‏ خواهد دویست هزار تومان داشته باشد، وقتی دویست هزار تومان دارا شد تشنه ‏تر است برای پانصد هزار تومان، میلیونر که شد تشنه ‏تر می‏ شود برای میلیاردر شدن، و آنکه از همه مردم دنیا ثروتمندتر است از همه مردم دنیا برای‏ ثروت تشنه ‏تر است. جاه طلبی چطور؟ آن هم همین طور است. غریزه‏ جنسی انسان هم همین طور است.
شک نیست که هر چیزی که موجب تحکیم پیوند خانوادگی و سبب صمیمیت رابطه زوجین گردد، برای کانون خانواده مفید است و در ایجاد آن باید حد اکثر کوشش مبذول شود. و بالعکس هر چیزی که‏ باعث سستی روابط زوجین و دلسردی آنان گردد به حال زندگی خانوادگی‏ زیانمند است و باید با آن مبارزه کرد. اختصاص یافتن استمتاعات و التذاذهای جنسی به محیط خانوادگی و در کادر ازدواج مشروع، پیوند زن و شوهری را محکم می‏ سازد و موجب اتصال بیشتر زوجین به یکدیگر می ‏شود. در سیستم آزادی کامیابی، همسر قانونی از لحاظ روانی یک نفر رقیب و مزاحم و زندانبان به شمار می ‏رود و در نتیجه کانون‏ خانوادگی بر اساس دشمنی و نفرت پایه ‏گذاری می‏ شود. علت اینکه جوانان امروز از ازدواج گریزانند و هر وقت به آنان پیشنهاد می‏ شود، جواب می ‏دهند که حالا زود است، ما هنوز بچه‏ ایم، و یا به عناوین‏ دیگر از زیر بار آن شانه خالی می‏ کنند همین است. و حال آنکه در قدیم یکی‏ از شیرین‏ترین آرزوهای جوانان ازدواج بود. جوانان پیش از آنکه به برکت‏ دنیای اروپا کالای زن اینهمه ارزان و فراوان گردد، "شب زفاف را کم از تخت پادشاهی" نمی ‏دانستند.
تفاوت آن جامعه که روابط جنسی را محدود می‏ کند به محیط خانوادگی و کادر ازدواج قانونی، با اجتماعی که روابط آزاد در آن اجازه داده می‏ شود این است‏ که ازدواج در اجتماع اول پایان انتظار و محرومیت، و در اجتماع دوم آغاز محرومیت و محدودیت است. در سیستم روابط آزاد جنسی، پیمان ازدواج به‏ دوران آزادی دختر و پسر خاتمه می ‏دهد و آنها را ملزم می ‏سازد که به یکدیگر وفادار باشند و در سیستم اسلامی به محرومیت و انتظار آنان پایان می ‏بخشد. سیستم روابط آزاد اولا موجب می ‏شود که پسران تا جائی که ممکن است از ازدواج و تشکیل خانواده سر باز زنند و فقط هنگامی که نیروهای جوانی و شور و نشاط آنها رو به ضعف و سستی می ‏نهد، اقدام به ازدواج کنند و در این‏ موقع زن را فقط برای فرزند زادن و احیانا برای خدمتکاری و کلفتی بخواهند، و ثانیا پیوند ازدواجهای موجود را سست می‏ کند و سبب می‏ گردد به جای‏ اینکه خانواده بر پایه یک عشق خالص و محبت عمیق استوار باشد و هر یک‏ از زن و شوهر همسر خود را عامل سعادت خود بداند بر عکس به چشم رقیب و عامل سلب آزادی و محدودیت ببیند و چنانکه اصطلاح‏ شده است یکدیگر را زندانبان بنامند.
وقتی پسر یا دختری می‏ خواهد بگوید ازدواج کرده ‏ام، می ‏گوید برای خودم‏ زندانبان گرفته ‏ام. این تعبیر برای چیست؟ برای اینکه قبل از ازدواج‏ آزاد بود هر کجا بخواهد برود، هیچکس‏ نبود که بگوید بالای چشمت ابرو است. ولی پس از ازدواج این آزادیها محدود شده است، اگر یک شب دیر به خانه بیاید مورد مؤاخذه همسرش قرار می‏ گیرد که کجا بودی؟ واضح است که روابط خانواده در چنین سیستمی‏ تا چه اندازه سرد و سست و غیر قابل اطمینان است. بعضی‏ها مانند برتراند راسل پنداشته‏ اند که جلوگیری از معاشرت های آزاد صرفا به خاطر اطمینان مرد نسبت به نسل است، برای حل اشکال، استفاده‏ از وسائل ضد آبستنی را پیشنهاد کرده ‏اند، در صورتی که مسأله تنها پاکی‏ نسل نیست. مسأله مهم دیگر ایجاد پاکترین و صمیمی‏ترین عواطف بین زوجین‏ و برقرار ساختن یگانگی و اتحاد کامل در کانون خانواده است.
تأمین این‏ هدف وقتی ممکن است که زوجین از هرگونه استمتاع از غیر همسر یا همسران‏ قانونی چشم بپوشند، مرد چشم به زن دیگر نداشته باشد و زن نیز در صدد تحریک و جلب توجه کسی جز شوهر خود نباشد، و اصل ممنوعیت هر نوع‏ کامیابی جنسی در غیر کادر خانواده حتی قبل از ازدواج هم رعایت گردد. به علاوه، زنی که تا اینجا پیش رفته است که به پیروی از امثال راسل و تقلید از صاحبان مکتب "اخلاق نوین جنسی" با داشتن همسر قانونی، عشق خود را در جای دیگر جستجو می‏ کند و با مرد مورد عشق و علاقه‏ خود همبستر می ‏شود، چه اطمینانی هست که به خاطر همسر قانونی که چندان‏ مورد علاقه ‏اش نیست وسائل ضد آبستنی به کار برد و از مرد مورد عشق و علاقه‏ خود آبستن نشود و فرزند را به ریش همسر قانونی نبندد. قطعا چنین زنی‏ مایل است که فرزندی که به دنیا می‏ آورد از مرد مورد علاقه ‏اش باشد نه از مردی که فقط به حکم قانون همسر او است و الزاما به حکم قانون نباید از غیر او آبستن بشود. همچنان مرد نیز طبعا علاقه‏ مند است که از زن مورد عشق‏ و علاقه‏ اش فرزند داشته باشد نه از زنی که با زور قانون به او پیوند کرده ‏اند. دنیای اروپا عملا نشان داده است که با وجود وسائل ضد آبستنی، آمار فرزندان غیر مشروع وحشت ‏آور است.

منـابـع

کلیــد واژه هــا