خاطره ای از استاد مطهری در مورد عمل خیر غیر مسلمان

استاد مطهری می نویسد: من در تماسهایی که با جوانان و دانشجویان داشته و دارم با طرح این پرسش زیاد روبرو شده ام، گاهی می پرسند آیا مخترعین و مکتشفین بزرگ با اینهمه خدمات شایانی که نسبت به بشریت انجام داده اند به جهنم می روند؟ آیا پاستور و ادیسون و امثالشان جهنمی هستند و مقدسین بیکاره ای که عمری را به بطالت در گوشه مسجد بسر برده اند بهشتی هستند؟ آیا خدا بهشت را فقط برای ما شیعه ها ساخته است؟
به خاطر دارم روزی یکی از همشهریهای من که مرد مسلمان و متدینی است به تهران آمده بود و با من ملاقات داشت همین مسأله را مطرح می کرد. این مرد سری به بیمارستان جذامیها در مشهد زده بود و از مشاهده پرستاران مسیحی ای که صمیمانه (لااقل به عقیده او) به جذامیها خدمت می کردند به هیجان آمده و تحت تأثیر قرار گرفته بود و در همان حال این مسأله در ذهنش طرح و دچار شک شده بود.
توجه دارید که پرستاری از جذامی، کاری سخت و منفور و بسیار دشوار است. وقتی که این بیمارستان در مشهد تأسیس شد پزشکان، کمتر حاضر می شدند در آنجا خدمت کنند و کسی هم برای پرستاری آنها راضی نمی شد. در روزنامه ها برای استخدام پرستار دعوت بعمل آمد، در سراسر ایران حتی یک نفر هم به این دعوت پاسخ مثبت نداد، چند تن از دختران به اصطلاح "تارک دنیا" ی مسیحی از فرانسه آمدند و پرستاری جذامیها را به عهده گرفتند.
این مرد که اعمال بشر دوستانه و مراقبت صمیمانه آنان را نسبت به جذامیهایی که حتی مطرود پدر و مادر خویشند دیده بود سخت تحت تأثیر آنان قرار گرفته بود. نقل می کرد که پرستاران مسیحی لباسهای بلند و گشادی پوشیده اند و غیر از چهره و دستها جایی از بدنشان نمایان نیست، هر کدام تسبیح بلندی -که شاید هزاردانه باشد- دارند، هر وقت از کار فراغت پیدا می کنند مشغول ذکر می شوند. آنگاه این مرد با فکری پریشان و لحنی مضطرب می پرسید آیا این حرف درست است که مردم غیر مسلمان وارد بهشت نمی گردند؟ البته ما فعلا به این مطلب کاری نداریم که آن دختران مسیحی روی چه انگیزه ای آمده اند؟ آیا واقعا لله و فی الله و محض انساندوستی دست به چنین کاری زده اند یا انگیزه ای دیگر در کار است؟ و البته نمی خواهیم بدبین باشیم، همچنانکه زیاد هم خوشبین نیستیم، غرض ما این است که این حوادث و جریانها افراد ما را در جریان یک پرسش جدی قرار داده است. در چند سال پیش در یک انجمن برای سخنرانی دعوت شده بودم. در آن انجمن طبق معمول خودشان از شرکت کنندگان درخواست می شد که اگر سؤالاتی دارند بنویسند تا در موقع مناسب جواب داده شود. آن سؤالات را در دفتری ثبت کرده بودند و آن دفتر را در اختیار من قرار دادند که موضوع سخنرانی خود را از میان آنها انتخاب کنم. من دیدم سؤالی که بیش از هر سؤال تکرار شده است همین است که آیا خداوند هر غیر مسلمانی را به جهنم می برد؟ آیا پاستور و ادیسون و کخ اهل عذاب خواهند بود؟ از آن وقت من به اهمیت این مسأله از نظر اینکه افکار را تا چه حد به خود متوجه کرده پی بردم.

منـابـع

کلیــد واژه هــا