ستایش امام علی علیه السلام از عمر از نظر ابن ابی الحدید

ابن ابی الحدید از طبری نقل می کند که: در فوت عمر زنان می گریستند دختر ابی حثمه چنین ندبه می کرد: «اقام الاود و ابرا العمد، امات الفتن و احیا السنن، خرج نقسی الثوب بریئا من العیب؛ کجی ها را راست کرد و ستون دین را پاک کرد و فتنه ها را میراند و سنت ها را زنده ساخت. از دنیا با دامنی پاک از عیب بیرون رفت». آنگاه طبری از مغیره بن شعبه نقل می کند که پس از دفن عمر به سراغ امام علی (ع) رفتم و خواستم سخنی از او درباره عمر بشنوم. علی بیرون آمد در حالی که سر و صورتش را شسته بود و هنوز آب می چکید و خود را در جامه ای پیچیده بود و مثل اینکه تردید نداشت که کار خلافت بعد از عمر بر او مستقر خواهد شد. گفت دختر ابی حثمه راست گفت که گفت: لقد قوم الاود...
ابن ابی الحدید این داستان را موید نظر خودش قرار می دهد که جمله های نهج البلاغه در ستایش عمر گفته شده است. ولی برخی از متتبعین عصر حاضر از مدارک دیگر غیر از طبری داستان را به شکل دیگر نقل کرده اند و آن اینکه علی پس از آنکه بیرون آمد و چشمش به مغیره افتاد به صورت سؤال و پرسش فرمود: آیا دختر ابی حثمه آن ستایشها را که از عمر می کرد راست می گفت؟ علیهذا جمله های بالا نه سخن علی (ع) است و نه تاییدی از ایشان است نسبت به گوینده اصلی که زنی بوده است و سید رضی (ره) که این جمله ها را ضمن کلمات نهج البلاغه آورده است دچار اشتباه شده است.

منـابـع

کلیــد واژه هــا