تجرد از عالم ماده شرط مشاهده فرشتگان

این عالم، عالم ماده و جسمیت است و فرشته موجودی است ملکوتی و مجرد از ماده؛ اگر فرشته بخواهد به این عالم فرود بیاید باید لباس جسم بپوشد، که ملائکه جسم نیستند، یا انسان برای دیدار ملائکه باید از این دنیا بالا رود و لباس ماده و جسمیت را خلع کند و برود در عالم مثال و برزخ تا آنها را مشاهده کند و این هم برای افرادی که قلبشان به نور خدا منور نگشته و قادر بر خلع و لباس تن نشده اند، پس از مرگ طبیعی صورت خواهد گرفت. پس دیدن ملائکه برای مردم عادی محال است.
مستکبران به رسول الله (ص) ایراد می کردند که چرا خداوند فرشته ای را برای ما پیامبر ننمود، سزاوار بود که خدا ملکی را به رسالت بفرستد تا ما از او تبعیت کنیم؛ آیه آمد: «و لو جعلنـ'ه ملکا لجعلنـ'ه رجلا و للبسنا علیهم ما یلبسون»؛ «اگر اراده ما تعلق بگیرد که فرشته ای را پیامبر کنیم، هر آینه او را مردی قرار خواهیم داد و بر آنها مشتبه خواهیم ساخت آنچه را که خود آنها بر خودشان مشتبه می سازند.» (انعام/ 9)
حال بر این اساس شما فرض کنید که پیغمبر شما هم ملکی است که لباس ماده پوشیده و به این عالم فرود آمده است. هیچ ملکی به عالم ماده فرود نمی آید مگر آنکه لباس ماده بپوشد و اگر انسان بخواهد او را ببیند، باید به صورت جسم ببیند و وقتی انسان میتواند ملک را به صورت واقعی تجردی خود ببیند که خودش هم مجرد شده باشد. کسی که از این عالم میرود یا به خلع اختیاری و نسیان عالم کثرت و یا به موت و خلع اضطراری، فرشته را می بیند؛ کسی که بخواهد بمیرد ملک الموت را می بیند چون حال تجرد پیدا نموده است، اطرافیان او نمی بینند چون واجد این حال نیستند و شرطش موجود نیست. تقاضای رؤیت فرشته بدون حصول شرط تجرد تمنای مشروط بدون حصول شرط آن است؛ «و عتو عتوا کبیرا»؛ «طغیان کردند طغیانی بزرگ» (فرقان/ 21) این سخن، سخن متجاوزانه ای است که از قاعده و قانون و سنت الهیه تجاوز نموده و صاحبان این منطق از تجاوزکاران و تعدی کنندگانند. روی قواعد فطریه و عقلیه باید از رسول خدا تقلید و تبعیت کرد و قاعده شرعیه نیز آن را امضا می کند و الا قافله مؤمنان بار بسته و با راهنمای خدا به سر حد مقام قاب قوسین او أدنی می رسند و مردم سرکش و مستکبر در دوزخ جهل و مظاهر عالم بعد گرفتار و در پیله خود بینی و خود ستایی محروم و معذب می مانند.

منـابـع

کلیــد واژه هــا