المؤید فی الدین، هبة الله بن موسی بن داود شیرازی
فارسی 88666 نمایش |شاعر اهل بیت علیهم السلام در قرن پنجم هجری المؤید فی الدین، داعی الدعاة هبة الله بن موسی بن داود شیرازی؛ مرد علم و ادب، با آنکه اصلا ایرانی و از اهل شیراز بوده است، از اجله علماء علوم عربیت و از بزرگان اساتید ادب عرب به شمار می آید، و حقا می توان او را از نوابغ شمرد. در شیراز در حدود سنه 390 متولد شد و در آنجا نشو و نما یافت، و در بلاد و شهرهای بسیاری گردش کرد، تا آخر الامر در مصر اقامت گزید و در سنه 470 وفات یافت.
از شیعیان خالص و واله اهل بیت علیهم السلام بوده است، و در راه تبلیغ مکتب تشیع تحمل رنجها و مصائبی را نموده است و با سختی ها و مشکلات روبرو شده است، ولی هیچ گاه از همت عالی خویش تنازل نکرده و هر حادثه و هر مصیبت گرچه جانکاه و کمرشکن بود، او را از اراده و تعهد خود منصرف نمی نموده است، و هر مشکل را کوچک و آسان می شمرده است.
خود در سیره ای که در احوال خود نوشته است (در صفحه 99) در مقابل خلیفه عباسی المستنصر بالله خود را چنین توصیف می کند که: «و انا شیخ هذه الدعوة و یدها و لسانها و من لا یماثلنی احد فیها!؛ من بزرگ و پیر مکتب تبلیغ و ترویج مذهب تشیع می باشم، و دست و زبان این مکتبم، و کسی هستم که هیچکس در این مکتب تبلیغ و ترویج همانند من نیست!»
مؤید فی الدین از مروجین فاطمیون بود، و در این راه از هیچ مهمی کوتاهی نمی کرد و از هیچ چیز نمی هراسید. و در علم مناظره و احتجاج دست توانائی داشت. و اطلاع وسیع و گسترده ای در تاریخ و معالم دین، و ابحاث راقی ای از کتاب و سنت داشت، و بر دقائق و رفائقی از رموز و محتوای آن دست یافته بود.
با علمای سنی مذهب شیراز- چنانکه خود در سیره خودش می نویسد – در حضور سلطان ابی کالیجار مباحثه و مناظره ای می کند که قدرتمندی و تضلع او را در احاطه به علوم دینیه و تاریخ و کتاب و سنت می رساند. این سیره را در احوال خود بین سنوات 429 و 450 نوشته است. و علاوه بر کتب متعددی که نوشته است، رساله ها و نامه هائی دارد که درآنها با ابوالعلاء معری در موضوع خوردن گوشت مناظره نموده است. («الغدیر» ج4، ص 311 ملخصا)
منـابـع
سید محمدحسین حسینی طهرانی- معادشناسی 10- صفحه 432-433
کلیــد واژه هــا
1 نظر اشتراک گذاری ارسال چاپ پرسش در مورد این مطلب افزودن به علاقه مندی ها