یکی از دلایل مخالفت قرآن با غیبت
فارسی 2497 نمایش |قرآن کریم فوق العاده شدید نهی می کند از این که فحشاء (و به تعبیر قرآن: فاحشه) یعنی زشتیهای مسلمانان، حتی زشتیهای واقعیشان پخش بشود: «ان الذین یحبون ان تشیع الفاحشه فی الذین آمنوا لهم عذاب الیم؛ کسانی که دوست دارند فاحشه در میان کسانی که ایمان آورده اند شیوع پیدا کند برایشان عذاب دردناکی است» (نور/ 19).
خدا نکند که یک وقت کسی اطلاع پیدا کند که لغزشی در فلان شخص پیدا شده است. تازه من راستها را می گویم. دروغ که دیگر واویلاست.
حدیث است که اگر کسی به برادر مؤمنش تهمت بزند، ایمان در روح او آب می شود آن چنان که نمک در آب حل می شود؛ ایمان برای شخص باقی نمی ماند. اگر راست باشد، این به آن می گوید، آن به دیگری می گوید و به تدریج شیوع پیدا می کند. اگر دروغ باشد که خدا می داند، همانی است که قرآن هرگز نمی خواهد. چرا غیبت حرام است؟ برای اینکه بدبینی ایجاد می کند. در حالی که غیبت کردن همان افشاء بدی هاست یعنی بدیهای واقعی را بازگو کردن.
منـابـع
مرتضی مطهری- فلسفه اخلاق- صفحه 28-29
کلیــد واژه هــا
0 نظر اشتراک گذاری ارسال چاپ پرسش در مورد این مطلب افزودن به علاقه مندی ها