حقه های دشمنان برای جلوگیری از پیشرفت اسلام

پیشرفتهای چشمگیر اسلام در جهان که در مدت کوتاهی توانست از مرز محدود جزیرة العرب بگذرد و وارد کشورهای بزرگ جهان آن روز شود، توجه همگان خصوصا اندیشمندان جهان را بخود معطوف داشت. دشمنان اسلام برای جلوگیری از این پیشرفت سریع به فکر چاره افتادند و پس از کوششهای فراوان به این نتیجه رسیدند  که برای این کار می توان از چند راه وارد شد که ما ذیلا دو راه آنها را یاد آور می شویم:

1. نخست فراهم نمودن وسایل گناه در جوامع و کشورهای اسلامی، و سپس توسعه دادن روز افزون آن، از قبیل مواد اعتیادی همچون هروئین، ماری جوانا، ال اس دی و... و یا سکس و فیلمهای کثیف و ضد عفت، فیلم های بدآموز تلویزیونی و سینمائی و دانسینگها و دیگر اماکن فساد در نتیجه روح شجاعت و مردانگی و از خودگذشتگی در جوامع اسلامی خصوصا در نسل جوان بمیرد و مسلمانان بیدار و غیور و شجاع به حالت بی تفاوتی مبتلا شوند، و از این رهگذر تعالیم اسلامی قدرت نفوذ خود را از دست داده و مسلمانان نسبت به آن بی تفاوت گردند. آری آن کارها را انجام  داده و به چنین نتایجی دست یافتند که می بینیم و می خوانیم و می نویسیم که در کشورهای اسلامی روح شجاعت و مبارزه را از بین برده اند.

2. تهمت زدن به اسلام و پیامبر، این راه دیگری است که شیادان برای شکست اسلام و مسلمانان اندیشیدند و سپس به مورد اجرا گذاردند. این عمل زشت و ناجوانمردانه یعنی افتراء بستن به اسلام، روز به روز توسعه پیدا کرده تا جائیکه قسمت زیاد و بلکه همه حقایق اسلامی بطور وارونه به مردم جهان خصوصا مغرب زمین عرضه شده است به ویژه بسیاری از نویسندگان مغرض متعصب اروپا و آمریکا این هدف شوم را تعقیب می کنند و در نوشته ها و کتابهای خود آن را شرح و بسط داده و می دهند. آن قدر این تهمت به اسلام و پیامبر اسلام و قرآن زیاد شده که یک دانشمند انگلیسی مسیحی  بنام «جان دیون پورت» در سال 1869 میلادی کتابی نوشت بعنوان پوزش طلبی و عذر خواهی از مقام منیع و مقدس قرآن و پیامبر، بنام «عذر تقصیر به پیشگاه محمد و قرآن»، صرفنظر از اینکه این مرد محقق و منصف اروپایی از حریم مقدس اسلام دفاع می کند، فصلی در آن باز نموده تحت عنوان «رد تهمتها» که طی آن به قسمتی از تهمتهای دشمنان اسلام پاسخ می گوید. با بیان این مقدمه، اینک به یکی از تهمتهای ناجوادنمردانه دشمنان اسلام اشاره می کنیم.

از جمله تهمت هائیکه به اسلام می زنند و در قرن گذشته بین اروپائیان شایع شده این است که می گویند «اسلام با آزادی فکری به مبارزه برخاست و تمام جنبشهای علمی را متوقف کرده و با علم و فلسفه به مبارزه برخاست، خلاصه گفتار آن که اسلام با دانش مخالف است. «ارنست رنان» دانشمند فرانسو ی در کتابی که بنام «اسلام و علم» نوشته این تهمت را به ساخت مقدس اسلام می زند. در صورتی که قرآن کریم از قرنها پیش اصول علمی را به بشر عرضه کرده و اکنون دانشمندان به تعداد محدودی از آن نتایج دست یافته اند و این نشان می دهد که همه این ها فقط تهمتی زشت و پلید می باشد تا اسلام را از صحنه روزگار حذف کنند که  هرگز نخواهند توانست این کار را انجام دهند.

منـابـع

کلیــد واژه هــا