بررسی تحریف شریعت حضرت ابراهیم (ع) قبل از بعثت پیامبر (ص)

نام پیروان شریعت حضرت ابراهیم (ع) در قرآن و حدیث پیامبر، «حنیف» و جمعش «احناف» و «حنفاء» می باشد. «حنف» در لغت عرب به معنای رو گردانیدن از باطل به سوی حق می باشد ، و «حنیف» یعنی رو گردانیده از باطل به سوی حق. این نام با لفظ  «مسلم» با هم در قرآن آمده است: "ما کان إبراهیم یهودیا و لا نصرانیا و لکن کان حنیفا مسلما" (سوره آل عمران / آیه 67)؛ «ابراهیم، یهودی و نصرانی نبود، بلکه حنیف بود و مسلمان.»

پس از ابراهیم، فرزندش اسماعیل، و سپس فرزندان اسماعیل بر شریعت ابراهیم بودند و جزء «حنفاء» به شمار می آمدند. اولین کسی که شریعت حضرت ابراهیم را تغییر داد «عمرو بن لحی»، از نسل اسماعیل بود. وی در سفری به شام، به شهر «مآب» از سرزمین «بلقاء» رسید. در آنجا قوم عمالقه بت می پرستیدند. عمر از آنها پرسید: اینها چیست که شما می پرستید؟ گفتند: اینها بت هستند، ما از این بت ها طلب باران می نماییم، باران  برای ما می بارند؛  یاری بر دشمن می خواهیم، ما را یاری می دهند! عمر گفت: یکی از این بت ها را به من بدهید.  آنها به او بت «هبل» را دادند، و او هبل را به مکه برد و برپاداشت و مردم را به عبادت و تعظیم هبل واداشت، و بدعت های دیگر نیز در دین ابراهیم پدید آورد. پس از آن، بت پرستیدن در میان قریش و دیگر قبایل نسل اسماعیل  منتشر شد، در حالی که آنها فرزندان ابراهیم، بزرگ ترین بت شکن تاریخ بودند.  بدین ترتیب، پیروان ابراهیم- که از نسل فرزندش اسماعیل بودند و در مکه سکنا داشتند، به گرد همان خانه کعبه که بزرگ ترین بت شکن تاریخ بشر، آن را برای پرستش خدای یکتا بنا کرده بود، مشهورترین بت های عرب را نصب کرده به گردش طواف می کردند، و از بت ها حاجت می طلبیدند. با این حال، قریش خود را وارث شریعت ابراهیم، و کلید دار خانه کعبه، و میزبان حجاج بیت الله می دانستند، و بدین ترتیب خود را برگزیده نسل آدم می پنداشتند.

سایر قبایل عرب  نیز بت پرست بودند- جز اندکی از آنها که به یهود و نصاری گرویده  بودند- و  همه ایشان (بت پرستان) حج بیت الله را به جا می آوردند، لیکن مراسم حج را نیز از آنچه ابراهیم خلیل آورده بود، تحریف کرده بودند. آنان چهار ماه را ماه حرام می نامیدند و در آن جنگ نمی کردند. آن چهار ماه عبارت بود از: سه ماه «ذی العقده و ذی الحجه و محرم» که در آن به حج می رفتند و باز می گشتند، و ماه «رجب» که در آن به عمره می رفتند. در این چهار ماه مردم سرزمین جزیره العرب در حال امن می زیستند، و اگر فردی در آن چهار ماه حتی قاتل پدر خود را می دید، دست تعدی به او دراز نمی کرد. در ضمن از این چهار ماه برای بازرگانی نیز استفاده می کردند، و در بازارهای خود برای خرید و فروش حاضر می شدند. قبایل قریش و دیگر قبیله های بت پرست عرب، هیچ توجهی نداشتند که شریعت حنیف ابراهیم تحریف گشته است؛ تا اینکه در یک موسم بت پرستی، چهار تن از آنها به قرار ذیل، به این تحریف پی بردند:  قبل از بعثت  پیامبر،  چهار تن از اهل مکه به نام های: ورقه بن نوفل، عبید الله بن جحش، عثمان بن حویرث و زیدبن عمرو بن نفیل با یکدیگر گفتند: «قوم ما گمراه شده اند و بر دین پدرمان، ابراهیم نیستند. این سنگ ها چیست که به گرد آنها طواف می کنند و از آنها حاجت می طلبند، با آنکه آنها بینا و شنوا  نیستند؟! بیایید تا در جستجوی دین حنیف ابراهیم در شهرها بگردیم.» در نتیجه از این چهار تن، ورقه و عثمان به مسیحیت گرویدند، و عبیدالله اسلام آورد و سپس مرتد شد و مسیحی گشت، و زید بن عمرو بن نفیل، بت پرستی و دیگر بدعت های قریش را ترک گفت و در خانه کعبه بانگ بر آورد و به قریش گفت: شما بر دین ابراهیم نیستند. کار این چند تن یک روشنگری بود برای قریش، و آماده کردن ذهن آنها برای بعثت خاتم  پیامبران صلی الله علیه و آله و سلم.

منـابـع

کلیــد واژه هــا