عقاید فرقه ی سلفیه و وهابیه

در اواخر قرن خفتم هجری، ابن تیمیه (متوفای  728 هجری) از مکتب احمد بن حنبل، علیه همه فرقه های مسلمان قیام کرد. او با اینکه مکتب خلفا باب اجتهاد را مسدود اعلام کرده بود، خود را مجتهد می دانست. وی در عقیده به تجسیم غلو داشت تا آنجا که روزی  از بالای منبر یک پله و دو پله پایین آمد و گفت: خداوند اینچنین از آسمان اول به آسمان پایین می آید. وی توسل و استغاثه به پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم و گفتن «یا محمد» را حرام دانست. ابن تیمیه فضایل علی علیه السلام را نیز رد می کرد تا آنجا که علمای مکتب خلفا انکار او را به دلیل دشمنی او با امام دانستند و گفتند: به دلیل آنکه  پیامبر به امام علی فرموده: "لایبغضک إلا منافق"، ابن تیمیه منافق می باشد. علمای مکتب خلفا در دمشق و قاهره و اسکندریه، چندین بار با او مناظره نمودند و فتوا به حبس او دادند. گاهی نیز او را از عقاید خود توبه می داده اند. پس از ابن تیمیه، پیروانش او را «شیخ الاسلام» لقب دادند و خود را «سلفیه» می نامیدند، یعنی فرقه ای که پیروی از سلف(پیشنیان) می نمایند، و مقصود آنان از سلف، صحابه و تابعین و بعضی از محدثان قرن اول و دوم و سوم هجری، مانند احمد بن حنبل می باشند. فرقه سلفیه با سایر مسلمانان رفتاری خشن دارند؛ ایشان خود را مومن و پاکدامن، و همه مسلمانان دیگر را پس از سه قرن اول تا به امروز، گمراه و بدعت گذار می دانند.

* فرقه و هابیه
از فرقه سلفیه در قرن دوازده هجری، محمدبن عبدالوهاب (متوفای 1207 هجری) علیه مسلمانان قیام کرد، و دعوت ابن تیمیه را شدیدتر از خود ابن تیمیه، تجدید کرد. فرقه پیرو او را «وهابیه» می نامند. محمد بن عبدالوهاب زیارت قبور را بدعت، و طلب شفاعت از پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم  را پس از وفاتش ضلالت، و گفتن «یامحمد در استغاثه و توسل به پیامبر را شرک می داند؛ و همه مسلمانان  پس از قرن سوم تا به امروز را جز پیروان ابن تیمیه، مشرک می خواند؛ و می گوید: « شرک مشرکان زمان ما ( یعنی همه مسلمان ها) شدیدتر از شرک مشرکان زمان جاهلیت می باشد.» فرقه وهابیه با فرقه سلفیه از سه جهت  فرق دارند:

*  بی حرمتی شدید نسبت به پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و سلم 

* واجب دانستن قتل همه مسلمان ها تا وهابیت را بپذیرند؛ یا به قول ایشان از شرک دست بردارند و یکتا پرست شوند. به همین دلیل بلاد مسلمانان را، بلاد مشرکان،  و بلاد وهابی ها را بلاد اسلام و بلاد اهل توحید می دا نند.

* معتقدند خداوند همه گناهان ایشان را که اهل شرک نیستند، می  بخشد و همه وهابی ها را با هر گناهی که داشته باشند، به بهشت می برد.

منـابـع

کلیــد واژه هــا