وظایف گوش

در گوش ما، چه نیروئی، نهفته است که صداهای نامتناهی را می شنود. صداهائی که از حد اعلای آهستگی شروع می شود تا به حد اعلای بلندی و فریاد برسد. همه این صداها را، گوش می شنود. بدون آنکه نیازی به کم کردن یا افزودن نیروی شنوائی، داشته باشد. گوش، صدای هر کسی را، از دیگری، تمیز می دهد و صدای هر حیوانی را می شناسد. صدای باد را، از صدای آب، جدا می کند. ترانه بلبل را به بانگ زاغ اشتباه نمی کند. جیق بچه را، از نعره بزرگ، تشخیص می دهد. بانگ گریه را از شلیک خنده، جدا می کند. تشر را با نوازش اشتباه نمی کند. صداهای نزدیک را می شناسد. صداهای دور را می شنود و بانگ نزدیک را از بانگ دور تشخیص می دهد.
همه این صداها را با یک نیرو و یا یک وضع و شرایط می شنود. در صورتی که اگر ماشینی بخواهد هر کدام از این صداها را درک کند و خبر دهد بایستی هر صدائی را با وضع مخصوصی بدست آورد که در همان وضع، صدائی دیگر را نمی تواند درک کند. و اگر بخواهد صدائی دیگر را بشوند، بایستی پیچ و مهره آن را پیچانیده و وضع دیگری برای آن ایجاد کرد، تا آن صدا را بشنود و خبر دهد. در این صورت، از شنیدن صدای نخستین عاجز می ماند و نمی تواند آن را بشنود، مگر به حالت نخست باز گردد.
آیا این نیروی نامحدود را چه کسی به گوش داده است که صداهای نامتناهی را می تواند بشنود؟ ماده محدود که نمی تواند نیروی نامحدود داشته باشد و دهنده نیروی نامحدود باشد. پس، این نیروی نامحدود را موجودی به گوش داده است که خودش مادی نمی باشد و دارای نیروئی نامحدود و علمی نامحدود می باشد. اگر گوشی پزشکان، اختراعی بزرگ باشد، اگر گوشی کرها پدیده ای عظیم باشد، اگر این دو دستگاه از بزرگی علم و بزرگی فکر سازندگانشان، حکایت کنند؛ پس گوش انسان، چگونه از دانش بی نهایت و قدرت بی نهایت سازنده اش حکایت نمی کند؟!

منـابـع

کلیــد واژه هــا