شبیب بن عبدالله نهشلی (ابوعمرو)

شیر روز، عابد شب
برخی مورخان او را از تابعین پیامبر اکرم (ص) و از اصحاب امام علی (ع) می دانند. اهل بصره بود و منسوب به بنی نهشل تیره ای از قبیله بنی تیم و از اعراب عدنانی.
شجاع و جنگجو بود و در جنگ های جمل، صفین و نهروان شرکت کرده بود. در عین حال بسیار عابد بود و قاری قرآن.
شبیب از یارانی است که از مدینه همراه امام حسین (ع) بیرون آمد و با کاروان حسینی به مکه رفت و سپس تا کربلا در کنار امام ماند و او را یاری کرد.
برخی تاریخ نویسان می گویند او صبح روز عاشورا در یورش اولیه و همه جانبه ی لشگر عمر سعد، از امام حسین (ع) اجازه ی جنگ گرفت و به میدان رفت و آن قدر جنگید تا به شهادت رسید اما نقل دیگری به روایت ابن نما از مهران کابلی (کاهلی) غلام بنی کاهل که گفت: «مردی را در روز عاشورا در کربلا دیدم که چون شیر می جنگید و به هر گروهی که حمله می کرد آنها را از هم می پراکند و سربازان عمربن سعد مثل گله ی گرگ دیده، از پیش روی او فرار می کردند. سئوال کردم او کیست. گفتند "ابوعمرو نهشلی (حنظلی)".»
او پس از کشتن و مجروح کردن عده ای از دشمنان به محضر امام حسین (ع) آمد و عرض کرد:
ابشر هدیت الرشد تلقی احمدا ***فی جنه الفردوس تعلوا صعدا
بشارت باد بر تو که هدایت شده ای و رسول خدا را دیدار می کنی، در بهشت فردوس در درجات بالای آن!
سپس مجددا از امام اجازه گرفت و آنقدر جنگید تا به دست عامر بن نهشل تیمی یا پسر او به شهادت رسید.

توضیح
در برخی کتب تاریخی نام او با عنوان حبیب بن عبدالله نهشلی [خثعمی] یا ابوعمرو نهشلی [خثعمی] آمده است. در کتاب منتهی الامال نیز نام اصلی او "زیادبن غریب" ذکر شده است.