کیفیت ولادت حضرت زهرا (س)

از آنجا که در زمان ازدواج خدیجه با رسول اکرم (ص)، زنان قریش او را از این کار نهی کرده بودند و خدیجه به سخنان ایشان اهمیت نداده بود لذا وقتی ایام حمل خدیجه رسید هیچ یک از ایشان حاضر نشدند نزد او آمده و یاری اش کنند. در تاریخ آمده است وقتی خدیجه با رسول اکرم (ص) مزاوجت نمود زنان مکه به دشمنی با او پرداختند، به او سلام نمی کردند و نمی گذاشتند زنی پیش او برود. وقتی خدیجه به فاطمه (س) حامله شد، فاطمه (س) در شکم با خدیجه صحبت می کرد و مونس او بود. خدیجه این حالت را از رسول اکرم (ص) مخفی می کرد تا اینکه روزی رسول اکرم (ص) وارد منزل شد و دید خدیجه با کسی سخن می گوید، فرمود: «ای خدیجه با چه کسی سخن می گویی؟ عرض کرد: «فرزندی که در شکم من است با من سخن می گوید و مونس من است» حضرت فرمود: «هم اکنون جبرئیل مرا خبر می دهد که این فرزند دختر است و او نسلی طاهر و خوش یمن است و با برکت. و حق تعالی نسل مرا از او به وجود خواهد آورد. و از نسل او امامان و پیشوایان دین متولد خواهند شد و حق تعالی پس از انقضای وحی، ایشان را خلیفه های خود در زمین خواهد کرد». حالت انس و هم صحبتی فاطمه (س) بسیار برای خدیجه دلچسب بود و این حالت ادامه داشت تا آنکه ایام حمل خدیجه رسید، پیکی به زنان قریش فرستاد و از آنان خواست پیش او بیایند و او را در وضع حمل کمک کنند.اما زنان قریش همچنان که گذشت در پاسخ او پیغام دادند چون خواسته ی ما را به جا نیاوردی و با محمد ازدواج کردی ما نیز خواسته تو را اجابت نکرده و هیچ کدام نزد تو نمی آییم و از این مشکلت گره گشائی نمی کنیم.
وقتی خدیجه پیغام آنها را شنید بسیار ناراحت شد و در همین اثناء بود که چهار زن در هیئت زنان قریشی نزد خدیجه آمدند، خدیجه از آنها ترسید، یکی از آنها گفت: «ناراحت نباش ای خدیجه! ما فرستادگان پروردگار تو هستیم و ما خواهران توایم، من ساره، زوجه ابراهیم هستم و این آسیه دختر مزاحم است که او رفیق تو در بهشت خواهد بود و این مریم دختر عمران است و این کلثم خواهر موسی ابن عمران است، خدا ما را فرستاده تا آنچه در حق زن حامله انجام می دهند در حق تو بجا آوریم». سپس یکی از ایشان در جانب راست خدیجه، دیگری در طرف چپ، سومی در پیش رو و چهارمی پشت سر او قرار گرفتند.
فاطمه (س) پاک و پاکیزه به دنیا آمد، وقتی به زمین رسید، نوری از او ساطع شد که خانه های مکه را روشن کرد و در شرق و غرب زمین موضعی نماند مگر اینکه از نور او روشن شد.
پس از آن ده تن از حورالعین های بهشتی به خانه پیامبر آمده در حالیکه هر یک ابریق و طشتی از بهشت به همراه داشتند پیش خدیجه آمدند. ابریق های آنها از آب کوثر پر شده و آماده ی شستشو یا غسل دادن فاطمه (س) بودند. زنی که در پیش روی خدیجه ایستاده بود فاطمه را گرفته و او را با آب کوثر شست؛ سپس با دو پارچه که هر دو از شیر سفیدتر و از مشک و عنبر خوش بوتر بودند فاطمه را پوشاند. با یکی از دو جامه بدن مطهر او و با دیگری سر و گردنش را مستور کرد. در این هنگام فاطمه (س) به سخن آمد و گفت: «اشهد ان لااله الاالله و ان ابی رسول الله سید الانبیاء و ان بعلی سید الاوصیا و ولدی ساده الاسباط» یعنی: «شهادت می دهم بدرستیکه هیچ خدایی نیست جز الله و بدرستیکه پدرم فرستاده ی خدا، آقای پیامبران است و بدرستیکه همسرم آقای اوصیاء و فرزندانم آقایان (و سروران) اسباط (یعنی فرزندان نیکوسرشت)، می باشند».

نکته: لازم به توضیح است که حضرت فاطمه (س) در اینجا پدر و همسر و فرزندان گرامی خود را با انبیاء و اوصیاء و اسباط دیگر امم مقایسه و برتری داده اند، بطوریکه همانطور که از عبارت معلوم است پیامبر را سرور پیامبران پیشین، علی (ع) را سرور اوصیاء انبیاء پیشین همچون هارون که وصی موسی بود و فرزندان خود را سروران اسباط معرفی کرده اند. اسباط جمع سبط به معنای نوه است. در انبیاء گذشته فرزندان و نسل ایشان را اسباط ایشان معرفی می کردند که نوعا انسانهای نیک سرشت و با کمالاتی بودند در اینجا فاطمه (س) فرزندان خود را که نوادگان نبی اکرم (ص) می شوند برتر از نوادگان انبیاء پیشین بلکه آقا و مهتر آنها برمی شمرد و این حاکی از معرفت بالائی است که نزد ایشان بوده و معجزه ای است که منزلت فاطمه را نزد خداوند متعال بیان می کند.
پس از آنکه فاطمه (س) به مطلب فوق شهادت داد، به تک تک آن زنان رو کرده و سلام داد، ایشان شادی کرده و حوریان بهشت به خنده درآمده و یکدیگر را به مناسبت این ولادت باسعادت تهنیت گفتند. پس نوری در آسمان آشکار شد که پیش از آن چنین نوری مشاهده نکرده بودند؛ پس آن چهار زن خطاب به خدیجه گفتند: «بگیر و مراقب باش این دختر را که او طاهره و مطهره است و پاکیزه می باشد و پربرکت. حق تعالی برکت داده است به او و نسل او».