عبدالله بن عقبه غنوی

قاتل ابوبکر بن حسن بن علی بن ابیطالب (ع) در عاشورا 61 هـ.ق در کربلا!
وی از طایفه غنی می باشد.
ابوبکر فرزند امام حسن مجتبی (ع) و مادرش رمله، برادر حضرت قاسم بود که سال 61 هـ.ق در واقعه عاشورا، به دفاع از عم خود، امام حسین (ع) به میدان جنگ رفت و نبردی شجاعانه کرد و با ضربت «عبدالله بن عقبه» به شهادت رسید. (دمع السجوم/ ص408)
اکثر مورخین، وی را قاتل این شهید می دانند و عده معدودی قاتل او را («حرمله» و یا «زجر بن بدر») گفته اند. از امام باقر (ع) روایت شده که فرمودند: «وی به دست عقبه غنوی به شهادت رسید.»
اشعاری در همین رابطه از «سلیمان بن قته» سروده شده که یک بیت آن چنین است:
و عند غنی قطرة من دمائنا *** سنجزیهم یوما بهاحیث حلت
یعنی در طایفه غنی، قطره ای از خون ما وجود دارد و روزی مناسب از آنان انتقام می گیریم.

سرانجام کار او
در زمان قیام مختار، سال 66 هـ.ق که به خونخواهی اباعبدالله الحسین و یارانش برخاست، عده ای را مأمور کرد تا دنبال «عقبه غنوی» رفته و او را دستگیر کنند ولی او به بصره و به نقل برخی به «جزیره» فرار کرده بود، مختار دستور داد تا خانه اش را ویران و اموالش را مصادره نمودند.
حضرت مهدی (ع) در زیارت شهداء از ناحیه مقدسه، سلام و درود بر حضرت ابی بکر بن حسن فرستاده و او را لعنت کرده و می فرماید:
«السلام علی ابی بکر بن الحسن،
الزکی الولی، المرمی بالسهم الردی،
لعن الله قاتله عبدالله بن عقبه غنوی؛ سلام بر ابی بکر بن الحسن،
آن ولی پاک تیر خورده پیکانی آسیب دیده.
خداوند قاتل او «عبدالله بن عقبه غنوی» را لعنت کند.»