عبدالرحمان بن ابی خشکاره بجلی (جبلی)

از نیروهای تحت امر عمر بن سعد در کربلا و قاتل حضرت مسلم بن عوسجه!
این عنصر خبیث در دو مقطع حساس تاریخ عاشورا (کربلا) نامش مطرح است.
روز عاشورا سال 61 هـ.ق، مسلم بن عوسجه اسدی یکی از یاران حسین بن علی (ع) در جنگ تن به تن با دشمن به درجه رفیع شهادت رسید.
قاتلش عبدالرحمان که در بعضی نقل ها عبدالله گفته شده فرزند ابی خشکاره با همدستی عبدالله ضبابی و مسلم بن عبدالله ضبابی (خبابی) او را شهید کردند.
این افراد که نامشان در زیارت ناحیه مقدسه آمده، مورد لعنت امام زمان (ع) قرار گرفته اند. آنجا که امام مهدی (ع) بر مسلم بن عوسجه سلام و درود فرستاده و بعد می فرماید: «لعن الله المشرکین فی قتلک مسلم بن عبدالله الضبابی و عبدالله بن خشکاره البجلی؛ ای مسلم: خداوند لعنت کند کسانی که تو را کشتند.»
پسر عبدالله ضبابی که در بعضی نقل ها «خبابی» آمده شاید که همان «عبدالله بن خولانی» نیز باشد. (این اسامی در گذر تاریخ به نقل های مختلف درآمد) و دیگر عبدالله [عبدالرحمان] بن ابی خشکاره بجلی [جبلی نیز آمده است].
او بعد از شهادت حسین (ع)، ورسی (ورس رنگی است گیاهی که برای سرخ شدن لباس به کار می رفته است) را که با آن حضرت بود با چند نفر دیگر غارت کرد و به یغما برد یعنی همان لباس سرخ رنگ امام (ع) را!! (شاید مقصود لباس و پیراهن خونین آن حضرت باشد)

پایان شوم زندگی او
سال 66 / 67 هـ.ق، در زمان قیام مختار ثقفی، عبدالرحمان به دست مأمورانش دستگیر و نزد مختار آورده شد. همین که مختار چشمش به عبدالرحمان و همدستش افتاد فریاد زد: «یا قتله سید شباب اهل الجنه؛ ای قاتلان و کشندگان نیکان و آقای جوانان بهشت! دیدید که چگونه خداوند شما را به دست انتقام سپرد. امروز خدا شما را قصاص می کند. دیدید که آن پیراهن سرخ رنگ، چه نحوستی برای شما پیش آورد.»
و بلافاصله دستور داد آنها را در مقابل بازار و ملاء عام، گردن بزنید. مأمورانش او را کشتند. (لعنة الله علیه)