ساره علیهاالسلام

حضرت ساره (ع) همسر حضرت ابراهیم (ع) و دختر هادان بن باخور و به نقلی دختر «احج» از پیامبران غیر مرسل، و مادر حضرت اسحاق (ع) و طبق روایتی به واسطه یا بی واسطه عموزاده یا دخترخاله حضرت ابراهیم بود. در تورات از او با عنوان «مادر ملت ها» یاد شده است.
هنگامی که نمرود در دیانت حضرت ابراهیم (ع) عاجز ماند، از او خواست که خاک بابل را ترک کند. حضرت ابراهیم، ساره را هم از آنجا بیرون برد و ابتدا به حران شام رفت و در آن سرزمین ساره را به عقد خویش درآورد و از آنجا به مؤتفکات فلسطین و بعد به مصر رفت. ملک مصر، سنان بن علوان بن عبید بن عولح، وقتی چشمش به ساره افتاد فریفته جمالش شد و دست به سوی او دراز کرد، اما دستش خشک شد و فهمید که به دعای حضرت ابراهیم چنین اتفاقی افتاد، به همین دلیل توبه کرد و گفت که اجازه دارند که آزادانه و با کمال آسایش و آرامش در کشور او زندگی کنند. حضرت ابراهیم (ع) که به واسطه قحط سالی از فلسطین به مصر آمده بود، سالها در مصر ماند.
بعد از آن حضرت ابراهیم (ع) به فلسطین بازگشت و در محلی به نام «قط» ساکن شد و چون ساره عقیم بود، هاجر را به ابراهیم بخشید و اسماعیل (ع) از هاجر متولد شد. در این ماجرا ساره بر هاجر رشک برد و به حضرت ابراهیم خواست که هاجر را از آنجا ببرد. بنابراین حضرت ابراهیم، هاجر و اسماعیل را به مکه برد.

تولد اسحاق (ع)
زمانی که حضرت ابراهیم (ع) 120 سال داشت و ساره 90 ساله بود، فرشتگانی که مأمور تنبیه قوم لوط (ع) بودند و به شهرهای سدوم می رفتند، شب هنگام به خانه حضرت ابراهیم (ع) آمدند تا به او مژده بدهند که بر خلاف موازین طبیعی، ساره در همان سن و سال مادر خواهد شد.
خداوند ماجرا را در سوره هود آیات 69 تا 73 شرح می دهد: «فرستادگان آمدند و [به حضرت ابراهیم (ع)] مژده داده و سلام گفتند، [حضرت ابراهیم (ع)] گفت سلام بر شما! پس گوساله ای بریان برای آنان مهیا کرد. و چون [حضرت ابراهیم (ع)] دید دست آنان به طرف غذا دراز نمی شود، از آنان در دلش بیمناک شد. آنان گفتند: مترس که ما فرستادگان خدا به سوی قوم لوط هستیم. [در این هنگام] همسرش [ساره که متوجه شد مهمان فرشتگانند] ایستاده بود که متبسم گردید، ما به او مژده دادیم [به فرزندی به نام] اسحاق و پس از اسحاق هم یعقوب است. [ساره] گفت: وای بر من! من باردار می شوم در حالی که پیری سالخورده هستم و شوهرم نیز کهنسال است، این چیز شگفت انگیزی است. [فرشتگان] گفتند: آیا از امر خدا تعجب می کنی؟ [این موضوع] رحمت و برکات خداوند بر شما خاندان نبوت است، به درستی که او ستوده و دارای مجد و عظمت است.»

پایان عمر
ساره (ع) در سن 127 سالگی در حبرون (خلیل) از دنیا رفت و در همانجا به خاک سپرده شد.