بهترین شاگرد رسول خدا

بیش از دوازده هزار نفر محضر پیغمبر را درک کردند، بعضی چندین سال و برخی چند سال، عده ای چند ماه و…، از این تعداد، که نام آنها در کتابها به عنوان صحابه آمده، هیچ کدام به اندازه ی حضرت امیر (ع) از رسول اکرم (ص) حدیث نقل نکرده!
همه ی آنها یک طرف و حضرت علی (ع) یک طرف، او شاگرد خوبی برای حضرت رسول (ص) بود، زیرا بسیاری از آنها نمی آمدند تا چیزی بیاموزند بلکه یا برای مصافحه و دیدار متعارف می آمدند، لذا آیات سوره ی احزاب، ادب محضر آن حضرت را با نهی از استیناس با وی به صحابه آموخت، یا برای آنکه خود را نشان بدهند و لذا این گونه دیدارها نفعی نداشت، کسی باید به ملاقات پیامبر اکرم (ص) برود که بتواند سئوالی مطرح کند تا هم خود استفاده ببرد و هم برای دیگران مفید باشد.
ادب علی (ع) در محضر رسول خدا (ص) سبب شد که با داشتن این همه کمالات که گوشه ای از آن نهج البلاغه است، که چون دریایی می خروشد، در زمان حیات پیغمبر به احترام آن حضرت (ص) ساکت باشد، نه خطبه بخواند و نه سخنرانی کند و نه نامه ای بنویسد!
همه ی این آثار بعد از ارتحال رسول الله (ص) نصیب مسلمانان شد، تا پیغمبر زنده بود حضرت امیر (ع) برای رعایت ادب، سخنرانی، ابلاغ یا انشایی نداشت، جز بسیار اندک و پس از رحلت خروشید که: «ینحدر عنی السیل ولا یرقی إلی الطیر».