ابدی بودن حجیت قرآن و رسالت پیامبر گرامی اسلام

«إن الذین کفروا بالذکر لما جاءهم و إنه لکتاب عزیز* لا یأتیه الباطل من بین یدیه و لا من خلفه تنزیل من حکیم حمید؛ البته کسانى که به این قرآن، وقتى که برایشان آمد کافر شدند [نیز بر ما پوشیده نیستند]، و قطعا این کتابى شکست ناپذیر است. که هیچ گونه باطلى نه از پیش رو و نه از پشت سر [نه در حال و نه در آینده] به آن راه ندارد، [چرا که] از جانب حکیمى ستوده نازل شده است.» (فصلت/ 41- 42)
در این آیه شریفه مقصود از «ذکر» قرآن است به دلیل آیاتی که ذیلا نقل می شود: «إنا نحن نزلنا الذکر و إنا له لحافظون؛ ما قرآن را نازل ساختیم و ما حفظ و نگهدار آن هستیم.» (حجر/ 9)
«و قالوا یأیها الذى نزل علیه الذکر إنک لمجنون؛ به پیامبر گرامی (ص) گفتند: ای کسی که قرآن به او نازل شده است تو مجنون هستی.» (حجر/ 6)
«بالبینات و الزبر و أنزلنا إلیک الذکر لتبین للناس ما نزل إلیهم و لعلهم یتفکرون؛ ما قرآن را به تو نازل ساختیم تا برای مردم آنچه را که براین ایشان نازل شده است بیان کنی شاید اندیشه کنند.» (نحل/ 44)
در تمام این آیات مقصود از «ذکر» قرآن مجید است و ضمیر «لا یأتیه» به «ذکر» بر می گردد. و بنابراین معنای آیه این می شود: قرآن کتابی است که به هیچ وجه، باطل به آن راه ندارد. نفوذ باطل به قرآن به چند صورت متصور است:
1- تحریف آیات قرآن.
2- احکام آن به وسیله کتاب دیگر نسخ و باطل شود.
3- جریانهایی که قرآن خبر داده است مطابق با واقع نباشد و بطلان آن برای مردم روشن شود.
از آیه به طور روشن استفاده می شود که هیچ کدام از اینها به قرآن مجید راه ندارد و این کتاب بر اثر حقانیت پیوسته تا روز رستاخیز حجت می باشد. و نیز همین معنا از آیه «إنآ نحن نزلنا الذکر و إنا له لحافظون» (حجر/ 9) استفاده می شود. طبق مفاد این دو آیه، قرآن کتاب حق و استواری است که باطل به آن راه ندارد و تا روز قیامت از نفوذ باطل به آن مصون و محفوظ می باشد و نتیجه این می شود که حجیت قرآن ابدی باشد و ابدی بودن حجیت قرآن مساوی است با ابدی بودن رسالت پیامبر گرامی (ص) و شریعت اسلام و این که پس از او پیامبر و شریعت دیگری نخواهد آمد.
به بیان دیگر هنگامی که حقانیـت همیشگی قرآن و شریعت اسلام تا روز رستاخیز ثابت شد اگر کتاب و شریعت دیگری بیاید یا عین شریعت اسلام خواهد بود و یا غیر آن، اگر عین آن باشد، نیاز و احتیاجی به دومی نیست و اگر مخالف شریعت اسلام باشد یعنی قسمتی از احکام آن مخالف و نقیض احکام اسلامی باشد یا باید هر دو حق یا یکی حق و دیگری باطل.
اگر بگوییم هر دو حق است نتیجه این می شود که دو حکم منتاقض هر دو حق باشد و این محال است. پس باید یکی حق باشد و دیگری باطل و از آنجا که قرآن به صراحت کامل حقانیت ابدی شریعت اسلام و قرآن مجید را تصدیق نموده است، نتیجه این می شود که کتاب و شریعت بعدی باطل باشد یعنی کتاب و شریعت آسمانی نبوده و آورنده آن به دروغ چنین نسبتی را به خدای متعال داده است.