موضع گیری منصور در برابر علویان

منصور کسی بود که از کشتن برادرزاده خود سفاح، عمویش عبدالله بن علی و یا ابومسلم بنیانگزار حکومتش، ابا نورزید. در سال 148 به مکه رفت تا امام صادق (ع) را دستگیر کند هر چند که موفق نشد. لقب منصور را نیز پس از پیروزیش بر علویان بر خود نهاده بود.
منصور کسی بود که میان عباسیان و علویان اختلاف و آشوب برپا کرد. هنگامی که تصمیم به کشتن امام صادق گرفت اعتراف کرد که قربانیان بسیاری از علویان داشته، می گفت: «تا کنون از ذریه فاطمه هزار تن یا بیشتر را کشته ام ولی آقا و پیشوای آنان جعفر بن محمد هنوز زنده است.»
البته این سخن از وی در آغاز خلافتش شنیده شد، حال حساب کنید و ببینید که تا پایان چقدر قربانی داشته است!! منصور موزه ای از سرهای بریده قربانیان خود که علویان بود، ترتیب داده بود که آن را به عنوان مرده ریگ خود به فرزندش مهدی منتقل نمود. بر فراز هر سری تکه کاغذی نصب شده بود که مشخصات صاحبش را بازگو می کردند. این شرحها به پیرمردان، جوانان و حتی کودکانی از علویان تعلق داشتند.
منصور کسی بود که به عمویش عبدالصمدبن علی در پاسخ به ملامتش که چرا در قاموسش عفو وجود ندارد، گفت: «هنوز استخوان های بنی مروان نپوسیده و هنوز خاندان ابیطالب شمشیر در نیام نبرده ام. ما در میان مردمی به سر می بریم که دیروز ما را دیده اند. ما دیروز رعیت بودیم ولی حالا به خلافت رسیده ایم. بنابراین، جز با فراموش کردن عفو و به کار گرفتن مجازاتها نمی توانیم هبیت خود را بر آنان چیره سازیم.»
و هم او بود که به امام صادق می گفت: «حتما تو را می کشم، اهل خانواده ات را هم نابود می کنم تا از شما کسی نماند که بتواند کوچکترین عرض اندامی کند.»
منصور نخستین کسی بود که ویران کردن مرقد امام حسین در کربلا را بدعت نهاد. وی علویان رادر اسطوانه هایی قرار می داد، بر سینه دیوار به میخشان می کشید.
بر این مطلب یعقوبی و دیگران تصریح کرده اند، هم چنین در زندان زیرزمینی چندان به بندشان می کشید که از گرسنگی یا بوهای متعفن جان می دادند، چه نمی توانستند برای فضای حاجت از سلول خود بیرون بروند. وقتی یکی از زندانیان می مرد او را همانجا کنار زندانی دیگر رها می کردند تا بپوسد و در پایان ساختمان زندان را بر جنازه های متلاشی شده و متعفن و حتی زندانیانی که هنوز جانی به تن و زنجیرهایی برپا داشتند، ویران می کردند.
مشهور است که منصور با بنی حسن چنین معامله ای نمود. کوتاه آنکه رفتار منصور با اولاد علی کثیفترین صفحات تاریخ عباسی را پر کرده است.