شهرت، یکی از ایده آل های زندگی

شهرت، اگر چه بسیار لذت بار است، ولی با نظر به قضایای ذیل نمی تواند ایده آل زندگی بوده باشد:
الف. به دست آمدن شهرت ممکن است تحت عوامل دیگری غیر از شایستگی خود انسان بوده باشد. جریانات غیر اختیاری و محاسبه نشده، انسان را در نقطه ای قرار می دهند که باعث شهرت می شود، ولی مربوط به شخصیت خود انسان نیست. باران شب 17 ژوئن که بر سر راه ناپلئون بر دره معروف واترلو بارید و در نتیجه تقریبا قوای مسلح ناپلئون را از پای در آورد، یا مقداری تأخیر در رسیدن بعضی از مارشال های ناپلئون به میدان نبرد، باعث سقوط ناپلئون و شهرت ویلنگتون و بلوخر شد. ولی نه بارش باران مزبور و نه دیر رسیدن از مارشال های ناپلئون، نمی تواند امتیازی برای دو سردار معروف پروس و انگلستان بوده باشد. اگر شهرتی از نبرد واترلو نصیب آن دو سردار شده بود، یک پدیده اختیاری صد در صد نبود.
ب. چون افکار و تمایلات و معتقدات انسان ها درباره ارزیابی افراد دائما در حال تحول و تغییر است، لذا ممکن است فردی که به جهت یک عده عوامل، امروز در جامعه ای شهرت پیدا کره است، فردا در همین جامعه ساقط و به بوته فراموشی سپرده شود.
ج. هدف اعلی بودن شهرت در میان افراد انسانی، مانند سایر مزایای دیگر یک خیال بیش نیست، زیرا آدم مشهور خودش به خوبی می داند که همیشه افرادی در مقابل او سر فرود می آورند که از او عاجزتر و نادان تر بوده باشند. اما برای افراد عالی تر، مانند یک انسان معمولی جلوه می کند، یا حداقل سر تسلیم فرود نمی آورد. ارسطو بدون شک «ارسطو» ست، ولی برای افراد پایین تر از ارسطو، نه برای افلاطون آن روز.
د. از نظر روانی، خود آن کسی که شهرت را ایده آل خود قرار داده است، اگر از نعمت عظمای آگاهی همه جانبه برخوردار بوده باشد، متوجه این نکته خواهد بود که «من پرستی» و علاقه به این که دیگران او را پیشرفته و پیشتاز بدانند، بزرگ ترین سد راه تکامل انسانیت است، زیرا تا کسی «من پرستی» را کنار نگذارد، نمی تواند یک قدم در راه تعالی فردی و اجتماعی بردارد.
هـ. اگر یک انسان از اهمیت انسان اطلاعی داشته باشد، بدون شک از شهرت که ممکن است موجب مغلطه کاری در گفته های او بوده باشد، نگران خواهد شد. به عبارت دیگر، خود شهرت برای اشخاص ناتوان، یک دلیل منطقی برای واقعیت داشتن هر گونه دعاوی است که انسان مشهور ابزار می کند. اگر شخص مشهور تسلطی به «من» خود نداشته باشد، بدون تردید، هم بدون تحقیق هر مطلبی را اظهار می کند و هم مردم معمولی را به اشتباه می اندازد. متأسفانه امروزه این روش های غیر انسانی مشهود همگان است. مخفی نماند که کوشش در نیکویی بدون پرستش شهرت اگر چه انسان از نام نیک لذت ببرد مضر نیست.