رسالت مجالس امام حسین (ع)

رسالت جدا سازی حق از باطل و عدل از ظلم به منظور پایداری حق و عدل رسالتی عظیم است و بیان این همه عظمت کاری بس با ارزش است بنابراین باید محافل و مجالسی که به نام آن ائمه (ع) و یاد فداکاری های آنان و ذکر مصائق ایشان بر پا می شود از شرح مقاصد اصلی و هدفهای عالی تهی نباشد و هیچگاه در جهت ضد آن مقاصد و هدف ها حرکت نکند وگرنه ادامه راه و دنباله رسالت اولیای خدا محسوب نخواهد گشت و هدفهای الهی آنان را زنده نگاه نخواهد داشت و از آن ارج و ارزشی که باید نزد اولیای خدا داشته باشد بی نصیب خواهد بود؛ و در نتیجه اجر خدایی را نیز از دست خواهد داد. چون اجر و پاداش خدا تابع رضای اولیای خداست. و رضای اولیای خدا تابع حرکت در جهت هدفهای الهی و سازنده و تربیتی دین خدا با اجرای عدل و قسط و تداوم بخشی به راه آنان است. این مسائل بسیار مهم باید همواره دانسته باشد و همواره مورد نظر قرار گیرد.
هنگامی که می بینیم حضرت امام حسین (ع) می فرماید: ما قیام کردیم تا به داد مظلومان برسیم، به خوبی روشن می شود که جامعه حسینی و امت عاشورایی نیز باید در جهت دفاع از مظولمان و ستمدیدگان حکت کند (چه ستمدیدگان سیاسی و چه ستمدیدگان اقتصادی) و مجالس حسینی باید القا کننده این فکر و جهت دهنده این اقدام باشد. و روشن است که برای این منظور باید جامعه را همواره از ظلم انواع آن به ویژه ظلم اقتصادی و معیشتی که آثاری ویرانگر دارد آگاه ساخت و آثار ویرانگر هر یک را روشن کرد و همه را به مبارزه با همه انواع آن فرا خواند. و نیز نباید از شناساندن ظالمان و ستمگران به ویژه ستمگران اقتصادی و معیشتی غفلت ورزید که تا آنان شناخته نشوند چه بسا به جای اینکه با آنان مبارزه شود و طرد گردند مورد احترام نیز قرار گیرند و با کیفیاتی و هزینه گذاری هایی در همه جا نفوذ کنند و به مقاصد پست دنیایی خویش دست یابند و به بیشتر از آنچه دارند برسند و نواله ای هم به این و آن برای اسکات و ارضا بدهند و خود را به خیلی جاها نزدیک کنند و مرتجعان را بفریبند و بسته ذهنان را خام سازند و بی خبران از دردها و مشکلات انسانهای دردمند و مشکل دار را با خود هم سور گردانند آری گردش روزگار عجیب است و ما عشت اراک الدهر عجبا.