نمونه ای از مزاحمتهای شیطان برای پیامبران

رشته ای از وسوسه در باب اعتقادات است که از پیغمبران نیز طمع نمی برد منتها به آنها دستبردی ندارد.
مروی است که شیطان جلو مسیح (ع) ممثل شد در حالیکه حضرت در قله کوهی بود. گفت یا روح الله اگر از این کوه بیفتی خدای تو می تواند ترا نگه دارد؟ گفت: البته. گفت اگر راست می گوئی خودت را پرت کن تا خدایت ترا نگه دارد. عیسی (ع) دانست که وسوسه این ملعون مغالطه و غلط کاری است لذا فرمود: ملعون میگوئی خدایم را امتحان کنم؟ خود این حرف غلط و شیطانی است. من یقین دارم خدایم میتواند، حالا برای اینکه خدایم را امتحان کنم می تواند یا نه خودم را پرت کنم؟! دیگر آنکه همان کسی که مرا آفریده از این کار مرا نهی فرموده است، خودکشی و انتحار حرام است، بلی اگر بدون اختیارات بیفتی و اراده حق تعلق بگیرد که تو زنده بمانی ترا نگه میدارد.
مروی است که بار دیگر به مسیح (ع) گفت: یا روح الله توئی آن خدائی که مرده زنده میکنی، توئی آن خدائی که از امور نهانی خبر میدهی و.... که فورا حضرت مسیح او را نهیب کرد: ملعون چه مگوئی منم آن بنده ای که خدای عالم به دعای من "او" مرده را زنده می کند و.... وقتی که تمام این وسوسه هایش را رد کرد نعره ای زد و از پیش مسیح (ع) فرار کرد. این قسم وساوس اعتقادی به دل اهل تقوی می اندازد لکن به نور ذکر خدا می فهمد وسوسه شیطان است، مثلا چرا این جوان مرد، چرا گدا شد و.... از این قسم تا طرف را در حکومت الهی به شک بیندازد تا به اصل شک در مبدا بیاندازد - اما آنکه مؤمن متذکر است می گوید: استغفرالله من کوچکتر از آنم که از حکمت الهی سر در آورم، نه این که چیزی بی حکمت خلق شده باشد. در باب اعمال نیز هر متقی بخواهد کار خیری انجام دهد شیطان آماده است کاری کند که این خیر از او سر نزند، و اگر انجام گرفت می کوشد بعدش آن را خراب کند، شخص را در عجب و ریاکاری بیندازد. خلاصه دشمن در کار است. در قضیه ابراهیم خلیل (ع) شنیده اید وقتی که به او امر شد که باید پسرت را قربانی کنی، آن هم جوانی چون اسماعیل به سن سیزده باجمال ظاهری و معنوی، ایمان و معرفت، او را به منی برد تا بکشد. شیطان به دست و پا افتاد، معلوم است اگر این کار بشود ابراهیم (ع) به مقام خلت می رسد چطور می گذارد. نخستین کاری که کرد این بود که هاجر را وسوسه کرد و گفت: من پیرمردی را دیدم دست جوانی در دستش بود و میرفت چکاره تو است؟ فرمود: همسر من بود. گفت: میدانی می خواهد چه کند؟ می خواهد سر پسرش را ببرد!! هاجر فرمود: ابراهیم هیچوقت آزارش به کسی نرسیده چطور پسر خودش را می کشد؟! ابلیس گفت: گمان کرده خدا به او امر کرده است. این مجلله تا فهمید وسوسه ابلیس است گفت ملعون برو اگر امر خداست عیبی ندارد. شیطان برای امتحان است تا معلوم شود چه کسی سست است و چه کسی مردانه، چه کسی ایمان به خدا و روز جزا دارد و چه کسی در شک است، چنانچه صریحا در قرآن مجید میفرماید: «إلا لنعلم من یؤمن بالآخرة ممن هو منها فی شک»؛ جز آنکه کسى را که به آخرت ایمان دارد از کسى که درباره آن در تردید است باز شناسیم»." (سبأ/ 21) هاجر زن است لکن چه قدرت و مردانگی است با اینکه پسر یگانه اش آن هم چه پسری با چه جمال و چه مکارم اخلاقی، مع الوصف تا اسم خدا بمیان می آید می گوید: اگر امر خداست سمعا و طاعه راضی هستم

ابراهیم (ع) را هم وسوسه می کند
شیطان آمد نزد ابراهیم (ع) و گفت: می خواهی چه کنی؟ فرمود: او را بکشم، گفت: تقصیری نکرده است، فرمود: امر خداست. گفت: ای ابراهیم (ع) اگر تو این پسر را بکشی نمی گوئی سنت می شود و دیگران نیز این کار را می کنند؟! فرمود: امر خداست- گفت: احتمال نمی دهد که امر خدا نباشد؟ این بود که ابراهیم سنگی به او پرتاب کرد و رمی جمرات به این مناسبت سنت گردید. اینها نمونه ای است از وساوس ابلیس، مؤمن باید متذکر باشد مبادا وساوس ابلیس او را سست کند، خصوص در مورد انفاقات که چقدر سعی دارد این امر واقع نگردد.

اسماعیل (ع) را هم در می یابد
ابلیس سپس به جوان سیزده ساله جناب اسماعیل (ع) متوجه شد، در حالی که پشت سر پدرش حرکت می کرد، به او گفت: آقا زاده می دانی پدرت ترا کجا میبرد؟ فرمود نه. گفت می خواهد ترا ذبح کند- فرمود چگونه پدرم این کار را می کند؟ گفت می گوید امر خداست - فرمود اگر امر خداست جانم فدای امر خدا. دید او را رها نمی کند، به پدرش استغاثه کرد، پدر جان ببین این کیست که مرا رها نمی کند؟ فرمود این شیطان است- اسماعیل هم او را رمی فرمود.