نمونه ای از دفاع زنان از دین در قرآن

قرآن کریم برای مسأله غضب و مبارزه علیه ستم، مردانی را به عنوان الگو ارائه داده است، اما آنچه که در جریان مبارزه با ستم فرعونی مطرح می شود، مبارزات زنان است. قرآن کریم از سه زن که موسی را از کشته شدن حفظ نموده و تربیت کردند به عنوان نمونه یاد
می کند. جریان پرورش موسی کلیم، به عهده این سه زن بوده است، مادر موسی، خواهر موسی و زن فرعون و این سه زن با وضع سیاسی آن روز مبارزه کردند، تا این مرد پرورش یافت. قرآن می فرماید: «و اوحینا الی أم موسی؛ و به مادر موسى وحى کردیم.» (قصص/ 7)
از یکسو، وقتی مادر موسی (س) فرزند را به دستور الهی به دریا انداخت، به خواهر موسی گفت: این جعبه را تعقیب کن. «و قالت لاخته قصیه؛ و به خواهر [موسى] گفت از پى او برو.» (قصص/ 11) از سوی دیگر همسر فرعون گفت: «لاتقتلوه عسی ان ینفعنا او نتخذ ولدا؛ نکشید او را شاید سودی به ما رساند یا او را به فرزندی بگیریم.» (قصص/ 9) و در مجموع این سه زن، زمینه رشد و تربیت موسی (ع) را فراهم کردند، تا بساط فرعون برچیده شد.
لذا به خوبی روشن است که، به دنبال جعبه تا قصر فرعون رفتن کار آسانی نیست. چه این که اگر مادری به دخترش بگوید، این جعبه را تعقیب کن و از منتهای مسیر آن، اطلاع به دست آور و اگر منتهای مسیرش خانه فرعون بود، برو و پیشنهاد دایه بده و بگو: «هل ادلکم علی اهل بیت یکفلونه لکم و هم له ناصحون؛ آیا راهنمایی کنم شما را به خانواده ای که او را برای شما نگه دارند و دلسوزش باشند؟» (قصص/ 12) نیز، امر سهلی نمی باشد. آن روز که هر زن شیرده را تعقیب می کردند تا بفهمند که نوزاد او پسر بوده یا دختر- چون فقط زنی که مادر می شود شیر می دهد، نه هر زنی- در چنین وضعیتی پیشنهاد و معرفی یک زن شیرده به عنوان اجیر یک امر عادی نیست بلکه قدم نهادن در عرصه خطر و روبرو شدن با مرگ و اعدام است. علاوه بر این که مادر شدن مادر موسی (ع) نیز مخفیانه بود و به هر حال فرعونیان از نوزاد و جنسیت آن سؤال می کردند، چون آنها مرتبا در تعقیب بودند، تا هر نوزاد پسری را از بین ببرند چنانچه می فرماید: «یذبح ابناءهم و یستحیی نساءهم؛ پسرانشان را می کشت و دخترانشان را زنده نگه می داشت.» (قصص/ 4) پس این، یک امر عادی نبود که خواهر موسی (ع) به عهده بگیرد و آن هم کار کوچکی نبود که مادر موسی دستور بدهد. آن پیشنهاد زن فرعون هم یک پیشنهاد سهلی نبود و کسی که با خون آشام ترین مردم عصر به سر می برد، در این مقطع حساس بگوید: «لاتقتلوه عسی ان ینفعنا او نتخذه ولدا» این پیشنهاد، شهامت و شجاعت این زن را جلوه گر می سازد.
بنابر آنچه گذشت روشن شد که در مقام غضب و شهوت و عفاف، زنان ممتازترین کار را برای حفظ ادیان ابراهیمی عهده دار بودند و در بخش علم نیز، زنان در حد مردان جزو کلمات الهی بودند که آدم (ع) را نجات دادند.
بنابراین، بخشی از قوای روحی وجود ندارد که در آن بخش صرفا مردان پیشتاز بوده و زنان سهمی نداشته باشند، ولکن اولا باید خود زن موقعیت خویش را درک کند و ثانیا، دیگران به این موقعیت حرمت بنهند و ثالثا، امکانات را فراهم بکنند، آنگاه ارزیابی شود که در میدان آزمون، چه اندازه، زن می تواند موفق بشود و چه اندازه مرد می تواند پیشرفت کند.