محبت و خشونت در اسلام

اشخاصی که با منطق اسلام آشنا نیستند و به آن وارد نیستند، غافلند که اسلام منطق محبت را در جای خود در حد اعلی به کار برده است. مسیحی ها منتشر کرده و می کنند که دین مسیح، دین محبت است، دین نیکی کردن و گذشت است، چرا؟ می گویند چون حضرت مسیح گفته است اگر کسی به یک طرف صورتت سیلی زد آن طرف دیگر را جلو بیاور، بگو به این طرف هم بزن، اما دین اسلام دین خشونت است، دین سختگیری است، دین شمشیر است، دینی است که به هیچ وجه گذشت در آن وجود ندارد، محبت در آن وجود ندارد. روی این قضیه، مسیحی ها خیلی تبلیغ کرده اند و مرتب تبلیغ می کنند.
این اشتباهی است بسیار بزرگ. اسلام هم دین شمشیر است و هم دین محبت، هم دین خشونت است و هم دین نرمی. خشونت را در جای خود تجویز می کند و نرمی را در جای خود و عظمت و اهمیت اسلام به همین است. اگر اسلام اینچنین نمی بود، یعنی اگر نمی گفت "زور را با زور جواب بدهید، منطق را با منطق جواب بدهید، در مورد محبت، محبت کنید و حتی در جایی در مورد بدی هم محبت کنید" آن وقت قبولش نداشتیم. اسلام هرگز نمی گوید اگر یک قلدر به یک طرف صورتت سیلی زد، آن طرف دیگر را بیاور. می گوید: «فمن اعتدی علیکم فاعتدوا علیه بمثل ما اعتدی علیکم؛ پس هر که بر شما تعدی کرد با او مقابله به مثل کنید.» (بقره/ 194) آنکه به شما تجاوز می کند، به همان اندازه حق دارید تجاوز او را جواب دهید. اگر چنین نگفته بود، در آن نقص بود.
دین مسیح، به همین دلیل یک دین غیر عملی از آب در آمد که اتباع آن خونخوارتر از همه مردم دنیا از آب در آمدند. همان هایی که روزی علیه اسلام تبلیغ می کردند و انجیل را به دست می گرفتند که این کتاب، کتاب محبت است، امروز می بینیم هر روز ده ها تن "محبت" روی ویتنام می ریزند! اینها همان محبتی است که انجیل به آنها گفته است! این محبتها به صورت بمب ها و حتی بمب های ناپالم در آمده است که همین قدر که فرود آمد بچه ها و پیرها و زن ها آتش می گیرند. اسلام در درجه اول، محبت را به کار می برد، آنجا که محبت مفید نبود، دیگر ساکت نمی نشیند. گفت: "چون پند دهند نشنوی، بند نهند". امام علی (ع) درباره پیغمبر اکرم (ص) می فرماید: «طبیب دوار بطبه قد احکم مراهمه و احمی مواسمه؛ طبیب سیار است، طبیبی که در یک دستش مرهم است و در دست دیگرش ابزار جراحی.» (نهج البلاغه/ خطبه 108)، آنجا که با مرهم می شود معالجه کرد، مرهم می گذارد و آنجا که مرهم مفید نیست، کارد و چاقو به کار می برد، ابزار داغ کردن به کار می برد، از هر دو استفاده می کند، هم از درشتی و هم از نرمی.
سعدی خوب می گوید:
درشتی و نرمی به هم در به است *** چو رگزن که جراح و مرهم نه است