شیخ بهاء الدین عاملی

شیخ بهاءالدین محمد عاملی، معروف به شیخ بهائی، او نیز اهل جبل عامل است، در کودکی همراه پدرش شیخ حسین ابن عبدالصمد که از شاگردان شهید ثانی بود به ایران آمد. شیخ بهائی از این رو که به کشورهای مختلف مسافرت کرده و محضر اساتید مختلف در رشته های مختلف را درک کرده و به علاوه دارای استعداد و ذوقی سرشار بوده است، مردی جامع بوده و تألیفات متنوعی دارد. هم ادیب بوده و هم شاعر و هم فیلسوف و هم ریاضی دان و مهندس و هم فقیه و هم مفسر. از طب نیز بی بهره نبوده است. اولین کسی است که یک دوره احکام فقه غیر استدلالی به صورت رساله عملیه به زبان فارسی نوشت، آن کتاب همان است که به نام "جامع عباسی" معروف است. شیخ بهائی چون فقه رشته اختصاصی و تخصصیش نبوده از فقهاء طراز اول به شمار نمی رود، ولی شاگردان زیادی تربیت کرده است، ملاصدرای شیرازی و ملا محمدتقی مجلسی اول پدر مجلسی دوم صاحب کتاب بحارالانوار، محقق سبزواری، فاضل جواد صاحب آیات الاحکام از شاگردان اویند.
منصب، شیخ الاسلامی ایران پس از محقق کرکی به شیخ علی منشار پدر زن شیخ بهائی رسید و پس از او به شیخ بهائی رسید.
همسر شیخ بهائی که دختر شیخ علی منشار بوده است زنی فاضله و فقیهه بوده است، شیخ بهائی در سال 953 بدنیا آمده و در سال 1030 یا 1031 درگذشته است. شیخ بهائی ضمنا مردی جهانگرد بوده است: به مصر و شام و حجاز و عراق و فلسطین و آذربایجان و هرات مسافرت کرده است.