آرمانی بودن اصول سوسیالیسم

در کتاب "المذهب الاقتصادی بین الشیوعیة والاسلام" تألیف "سعید رمضان" می‏ گوید:
ارکان کمونیسم پنج رکن است:
1- استیلاء طبقه کارگر بر حکومت.
2- پایان دادن به سرمایه و سود حاصل از سرمایه.
3- ملی کردن وسائل تولید، زمین و توابع آن و کارخانه‏ های بزرگ.
4- پایان دادن به اجتماع طبقاتی.
5- پایان دادن به دولت و حکومت.

می توان گفت که تمام اصول پیشنهادی سوسیالیسم فقط به عنوان طرد اصول سرمایه داری نیست، بلکه همان طوری که در کتاب "سرمایه داری و سوسیالیسم" "شاله" آمده اصول سوسیالیستی یک آرمان عالی است که بهترین طرز زندگی بشر است و رفاه و آسایش او را به بهترین وجهی تضمین می کند.
به عبارت دیگر سوسیالیست ها نه تنها به عنوان اینکه سرمایه داری ظالمانه است و راه سومی وجود ندارد سوسیالیسم را انتخاب کرده اند، (یعنی از راه ابطال احدالضدین ضد دیگر را انتخاب کرده باشند)، بلکه مدعی هستند قطع نظر از اینکه آن راه راه ظالمانه است این راه منطقا و از طریق مثبت‏ بهترین راه بشر است. بهتر از این نمی‏ شود فرض کرد که توده مردم بر اقتصاد خودشان حاکم و مسلط باشند نه عده معدودی، و مردم همه برای یکدیگر کار کنند نه برای سود یک طبقه خاص، و همه صادقانه در سود کار یکدیگر شریک باشند و ناهمواریهای اجتماعی را که سبب پستی و بلندی‏ ها شده است‏ هموار کنند و به عقیده آنها این سرمایه ‏داری است که خود بخود به‏ سوسیالیسم منتهی می‏ شود.