انجیل

«انجیل» واژه ای یونانی و به معنی مژده و بشارت است. این کلمه دوازده بار در قرآن کریم به کار رفته است. قرآن کریم انجیل واقعی را کتاب آسمانی می داند به همین دلیل انجیل اصلی، به عنوان کتاب آسمانی نازل شده بر حضرت عیسی (ع)، نزد مسلمین حرمت و قداست دارد. ولی انجیل واقعی پس از صعود حضرت عیسی (ع) به آسمان، مفقود شد و یهودیان که در صدد قتل حضرت عیسی بودند، پس از ماجرای صعود حضرت عیسی، تمام نسخه های انجیل را معدوم کردند.
مسیحیان، سال ها بی کتاب آسمانی زندگی می کردند، تا این که بعضی از حواریین (یاران حضرت عیسی) و بزرگان مسیحی در صدد بر آمدند انجیل هایی برای مردم فراهم آورند. به این ترتیب روایات و نسخه هایی متعددی از انجیل پدید آمد که هیچ یک انجیل واقعی نازل شده بر حضرت عیسی (ع) نبود و نیست. آنچه امروز به عنوان اناجیل مورد تایید نصاری و مسیحیان جهان است چهار انجیل زیر است:
1- انجیل متی
2- انجیل مرقس
3- انجیل لوقا
4- انجیل یوحنا
برخی از نویسندگان این اناجیل، از حواریون و بعضی نیز از شاگردان حواریین بوده اند. با همه تحریف و تغییرهایی که در این اناجیل صورت گرفت، بشارت به بعثت پیامبر اکرم (ص) در برخی از آنها دیده می شود. در آثار شیعه بحث ها و مناظره هایی بین پیامبر اسلام و اوصیای او با علمای مسیحی ثبت شده که نشان می دهد آن بزرگواران انجیل را از بر بوده اند و تفسیر صحیح آن را بیان می فرموده اند.