ایرادها بر اصل حجاب و رکود فعالیت ها

از ایراداتی که بر حجاب می‏ گیرند این است که سبب رکود و تعطیل‏ فعالیت هایی است که خلقت در استعداد زن قرار داده است. زن نیز مانند مرد دارای ذوق، فکر، فهم، هوش و استعداد کار است. این استعدادها را خدا به او داده است و بیهوده نیست و باید به ثمر برسد.
اساسا هر استعداد طبیعی دلیل یک حق طبیعی است. وقتی در آفرینش به‏ یک موجود استعداد و لیاقت کاری داده شد، این به منزله سند و مدرک‏ است که وی حق دارد استعداد خود را به فعلیت برساند، منع کردن آن ظلم‏ است.
چرا می‏ گوئیم همه افراد بشر اعم از زن و مرد حق دارند درس بخوانند و این حق را برای حیوانات قائل نیستیم؟ برای اینکه استعداد درس خواندن‏ در بشر وجود دارد و در حیوانات وجود ندارد. در حیوان استعداد تغذیه و تولید مثل وجود دارد و محروم ساختن او از این کارها بر خلاف عدالت است.
باز داشتن زن از کوششهایی که آفرینش به او امکان داده است نه تنها ستم به زن است، خیانت به اجتماع نیز می ‏باشد. هر چیزی که سبب شود قوای طبیعی و خدادادی انسان معطل و بی اثر بماند به زیان اجتماع است.
عامل انسانی بزرگترین سرمایه اجتماع است. زن نیز انسان است و اجتماع‏ باید از کار و فعالیت این عامل و نیروی تولید او بهره ‏مند گردد.
فلج‏ کردن این عامل و تضییع نیروی نیمی از افراد اجتماع، هم بر خلاف حق طبیعی‏ فردی زن است و هم بر خلاف حق اجتماع و سبب می ‏شود که زن همیشه به صورت‏ سربار و کل بر مرد زندگی کند.
جواب این اشکال آن است که حجاب اسلامی که حدود آن را به زودی بیان‏ خواهیم کرد، موجب هدر رفتن نیروی زن و ضایع ساختن استعدادهای فطری او نیست. ایراد مذکور بر آن شکلی از حجاب که در میان هندی ها یا ایرانیان‏ قدیم یا یهودیان متداول بوده است وارد است. ولی حجاب اسلام نمی‏ گوید که‏ باید زن را در خانه محبوس کرد و جلوی بروز استعدادهای او را گرفت.
مبنای حجاب در اسلام چنان که گفتیم این است که التذاذات جنسی باید به محیط خانوادگی و به همسر مشروع اختصاص یابد و محیط اجتماع، خالص برای کار و فعالیت باشد. به همین جهت به زن اجازه نمی‏ دهد که وقتی از خانه بیرون‏ می‏ رود موجبات تحریک مردان را فراهم کند و به مرد هم اجازه نمی‏ دهد که‏ چشم چرانی کند. چنین حجابی نه تنها نیروی کار زن را فلج نمی‏ کند، موجب‏ تقویت نیروی کار اجتماع نیز می‏ باشد.
اگر مرد تمتعات جنسی را منحصر به همسر قانونی خود کند و تصمیم بگیرد همین که از کنار همسر خود بیرون آمد و پا به درون‏ اجتماع گذاشت، دیگر درباره این مسائل نیندیشد، قطعا در این صورت بهتر می ‏تواند فعال باشد تا اینکه همه فکرش متوجه این زن و آن دختر و این قد و بالا و این طنازی و آن عشوه‏ گری باشد و دائما نقشه طرح کند که چگونه با فلان خانم آشنا شود.
آیا اگر زن ساده و سنگین به دنبال کار خود برود برای اجتماع بهتر است‏ یا آنکه برای یک بیرون رفتن چند ساعت پای آئینه و میز توالت وقت خود را تلف کند و زمانی هم که بیرون رفت تمام سعیش این باشد که افکار مردان را متوجه خود سازد و جوانان را که باید مظهر اراده و فعالیت و تصمیم اجتماع باشند به موجوداتی هوسباز و چشم چران و بی اراده تبدیل کند؟
عجبا! به بهانه اینکه حجاب، نیمی از افراد اجتماع را فلج کرده است‏، با بی حجابی و بی‏ بند و باری نیروی تمام افراد زن و مرد را فلج کرده ‏اند.
کار زن پرداختن به خود آرایی و صرف وقت در پای میز توالت برای بیرون‏ رفتن، و کار مرد چشم چرانی و شکارچیگری شده است. آنکه اسلام‏ نمی‏ خواهد این است که زن به صورت موجود مهملی در آید که کارش فقط استهلاک ثروت و فاسد کردن اخلاق اجتماع و خراب کردن بنیان خانواده باشد. اسلام با فعالیت واقعی اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی هرگز مخالف نیست. متون اسلام و تاریخ اسلام گواه این مطلب است.

پاورقی
در اینجا بد نیست متن شکایت مردی را از زنش که در یکی از مجلات‏ زنانه درج شده بود ذکر کنیم تا معلوم شود اوضاع حاضر، زنان را به صورت‏ چه موجوداتی در آورده است.
در آن نامه چنین نوشته است: "زنم در موقع خواب به یک دلقک درست و حسابی مبدل می‏ گردد. موقع‏ خواب برای اینکه موهایش خراب نشود یک کلاه توری بزرگ به سرش می‏ بندد. بعد لباس خواب می‏ پوشد. در این موقع است که جلو آئینه میز توالت می‏ نشیند و گریم صورتش را با شیر پاک کن می ‏شوید.
وقتی رویش را بر می‏ گرداند احساس می‏ کنم او زن من نیست زیرا اصلا شکل‏ سابق را ندارد. ابروهایش را تراشیده و چون مداد ابرو را پاک کرده بی‏ ابرو می‏ شود. از صورتش بوی نامطبوعی به مشام من می‏ رسد زیرا کرمی که برای‏ چین و چروک به صورتش می‏ مالد بوی کافور می ‏دهد و مرا به یاد قبرستان‏ می ‏اندازد.
کاش کار به همین جا ختم می‏ شد، ولی این تازه مقدمه کار است‏. چند دقیقه‏ ای در اتاق راه می‏ رود و جمع و جور می‏ کند آنگاه کلفت خانه را صدا می‏ کند و می‏ گوید کیسه‏ ها را بیاور، کلفت با چهار کیسه متقالی بالا می‏ آید. خانم روی تخت می‏ خوابد و کلفت کیسه‏ ها را به دست و پای او می‏ کند و بیخ آن را با نخ می ‏بندد. چون ناخنهای دست و پایش مانیکور شده و دراز است، برای اینکه به لحاف نگیرد و چندشش نشود و احیانا نشکند دست و پای خود را در کیسه می‏ کند و به همین ترتیب می‏ خوابد."
آری این است زنی که بر اثر به اصطلاح بی حجابی "آزاد" شده به صورت‏ نیروی فعال اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی در آمده است!