علت ترس از مرگ از نظر ابوذر غفاری

در کتاب «جامع الاخبار» روایت می کند که مردی از ابوذر غفاری سؤال کرد: «ما لنا نکره الموت؟ قال: لانکم عمرتم الدنیا و خربتم ا لا خرة؛ فتکرهون أن تنتقلوا من عمران إلی خراب؛ چرا مردن برای ما ناپسند است؟ ابوذر در پاسخ گفت: به علت آنکه شما دنیای خود را آباد نموده و آخرت خود را خراب کرده اید؛ و البته بر شما ناگوار خواهد بود که از محل آباد و معمور به محل خراب و ویران کوچ کنید».
«قیل له: فکیف تری قدومنا علی الله؟ قال: أما المحسن فکالغآئب یقدم علی أهله، و أما المسء فکالابق یقدم علی مولاه». از ابوذر سؤال شد: حال ما در هنگام ورود بر خدا چطور خواهد بود؟ ابوذر گفت: مردم دو دسته هستند: نیکوکاران و زشت کرداران. اما ورود شخص نیکوکار در نزد خدا مانند ورود کسی است که مدتی از خانه و اهل خود دور شده و به سفر و غیره غیبت طولانی نموده؛ وقتی که چنین شخصی به خانه بر میگردد و ملاقات اهل و بستگان خود را می کند چه نشاط و سرور و التذاذ زائد الوصفی به او دست می دهد، همینطور نشاط و سرور بی حد به چنین شخص نیکوکاری رخ می دهد که بر خدای محسن خود وارد شده و مورد انعام و مکرمت و احسان لایتناهای او واقع می گردد، و از جمال بی نقاب شاهد ازلی متمتع می شود. و اما ورود شخص زشت کردار نزد خداوند مانند ورود غلام فراری است که با جرم و جنایت از دست مولای خود گریخته باشد. وقتی آن بنده را بگیرند و به نزد مولا بیاورند چه حالی بر آن غلام متمرد و متجری دست خواهد داد که خود را در زیر چنگال غضب و خشم بی حد مولا ملاحظه می کند؛ همینطور وقتی شخص زشت کرداری که از ساحت عبودیت پروردگار عزیز تجاوز کرده و به حقوق او و به حقوق مخلوقات او تجاسر و تعدی نموده و سرکشی و بلندپروازی کرده است، در نزد خدا، خدای مهربان و لطیف و منتقم، حاضر شود، حالت شرم و خجالت بی حدی عارض او می شود و از طرفی هم خود را مورد هر گونه جزا و عذاب می نگرد.
قیل: فکیف تری حالنا عندالله؟ قال: اعرضوا أعمالکم علی کتاب الله تبارک و تعالی: إن الابرار لفی نعیم* و إن الفجار لفی جحیم». «به ابوذر گفته شد: پس حال ما را در نزد خدا چگونه می بینی؟ ابوذر گفت: خودتان احوال و اعمال خود را بر کتاب خدا عرضه کنید خواهید دانست؛ در قرآن کریم وارد شده است که: حقا مردمان پاکیزه و صالح العمل در نعمتهای جاودانه، و حقا مردمان زشت کردار و فاجر در میان طبقات آتش دوزخ خواهند بود».
«قال الرجل: فأین رحمة الله؟ قال: إن رحمت الله قریب من المحسنین؛ مرد سؤال کننده از ابوذر پرسید: پس رحمت خدا کجاست؟ ابوذر در پاسخ گفت: بدرستیکه رحمت خدا به افراد نیک و نیکوکار نزدیک است» (بحارالانوار ج6 ص137 از کتاب جامع الاخبار). نه اینکه شخصی هر گونه تعدی بنماید و هر جرم و جنایتی انجام دهد و در عین حال خود را مورد رحمت خدا پندارد؛ این رجاء، رجاء کاذب است.