ثبت اعمال انسان در لوح محفوظ و ام الکتاب

قرآن کریم درباره نحوه ثبت اعمال و آثار مرتبط با آن می فرماید: «إِنَّا نَحْنُ نُحْیِ الْمَوْتَی ' وَ نَکْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَ ءَاثَـ'رَهُمْ وَ کُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَـ'هُ فِی´إِمَامٍ مُبِینٍ؛ ما مردگان را زنده می کنیم و می نویسم آنچه را که پیش فرستاده اند و آثار آنان را هم می نویسیم و هر چیز را در امام مبین احصاء می کنیم یعنی به شمارش در می آوریم» (یس/ 12)
کتاب مبین و امام مبین همان لوح محفوظ است و همان اُمّ الکتاب است که عالم وجود و هستی است که از آن چیزی نمی تواند پنهان شود، غایت الامر این لوح که از روی عالم هستی نوشته شده است لوح محفوظ است، و حقیقت آن عالم، اُمّ الکتاب است؛ نسخه، لوح محفوظ، و نسخه اصل، اُمّ الکتاب است. الان ما می توانیم یکی از ستون های مسجد را خراب کنیم و بعداً البتّه خراب است، ولی الآن در همین لحظه که این ستون موجود است نمی تواند نبوده باشد. در این لحظه ستون باشد و نباشد این غلط است. در اُمّ الکتاب و عالم تکوین هر موجودی لباس هستی پوشید و وجود و تحقّق به خود گرفت، دیگر هست و لباس عدم نمی پوشد. از روی این تحقّق، نسخه بر می دارند و آن را لوح محفوظ و کتاب مبین گویند؛ این نسخه همان احصاء و شمارش خداوند است. برای فرد فرد از افراد بشر لوح مخصوصی است که نامه عملِ مختصّ به اوست و گفتار خداوند که می فرماید: «هَـ'ذَا کِتَـ'بُنَا یَنطِقُ عَلَیْکُم بِالْحَقِّ» (جاثیه/ 29) همان الواح مخصوصه نسبت به هر فردی است که مجموع آنها را لوح محفوظ تشکیل می دهد و استنساخ از اعمال عبارت از اظهار و ابراز آن در مواضع و مواقع معیّن و مقرّر است.
«وَ أَشْرَقَتِ الاْرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَ وُضِعَ الْکِتَـ'بُ؛ زمین به اشراق نور پروردگارش روشن می شود و کتاب قرار داده می شود» (زمر/ 69) پس لوح محفوظ و کتاب مبین و امام مبین همان مرتبه ظهور و تجلّی از اُمّ الکتاب است. لوح محفوظ کلمه خداست که نوشته شده است و کلمه چیزی نیست که حتماً با زبان جاری شود، هر موجودی که از باطن خبر دهد کلمه است. تمام موجودات که از حقیقت ذات مقدّس پروردگار خبر می دهند کلمات خدا هستند و آیات خدا هستند. تمام موجودات کلمات الله می باشند و این کتاب که حاوی تمام این کلمات است کتاب مبین است و چون کتاب و نامه عمل هر فرد از روی آن نوشته می شود آن را امام مبین گویند، یعنی الگو و اسوه و پیشوا و مقتدا.