اعراف محل وقوف جن های مؤمن و شیعیان فاسق

روایاتی هستند که دلالت دارند بر آنکه بر اعراف، گناهکاران و خطا پیشگانی وقوف دارند که حسنات و سیئات آنان مساوی است و هنوز حکم آنان قطعی نشده است. عیاشی از طیار از حضرت صادق (ع) آورده است که قال: «قلت له: أی شیء أصحاب الاعراف؟ قال: استوت الحسنات والسیئات؛ فإن أدخلهم الله الجنة فبرحمته، و إن عذبهم لم یظلمهم»؛ «به آن حضرت گفتم: اصحاب اعراف کیانند؟ فرمود: آنان که حسنات و سیئات آنها برابر است، حال اگر خداوند آنان را به بهشت برد از روی رحمت اوست و اگر عذابشان کند به آنها ستم نکرده است.» (تفسیر عیاشی و بحار الانوار).
و علی بن إبراهیم آورده است که: «سئل العالم علیه السلام عن مومنی الجن أیدخلون الجنة؟ فقال: لا، ولکن لله حظآئر بین الجنة والنار یکون فیها مؤمنوالجن و فساق الشیعة»؛ «از عالم آل محمد (ع) پرسیدند که: آیا مؤمنان از طائفه جن در بهشت می روند؟ فرمود: نه، ولیکن خداوند حظیره هایی در بین بهشت و آتش دارد که در آن مکان های معین شده مؤمنان از جن و فاسقان از شیعه سکونت دارند» (تفسیر قمی، ص 624). درباره این گروه سعدی شیرازی گفته است:
ای سیر ترا نان جوین خوش ننماید *** معشوق منست آنکه به نزدیک تو زشت است
حوران بهشتی را دوزخ بود اعراف *** از دوزخیان پرس که اعراف بهشت است