لزوم همراه بودن ایمان به خدا با نفی طاغوت

باید این نکته را متذکر شد که از آنجا که ریشه اصلی لغت کفر، همان پوشاندن و مخالفت کردن و جبهه گرفتن است، لذا گاهی اوقات در قرآن چهره مقدس به خود می گیرد؛ یعنی در مورد جبهه گیری در مقابل باطل بکار می رود که از همه روشنتر در آیة الکرسی است: «لااکراه فی الدین قد تبین الرشد من الغی فمن یکفر بالطاغوت و یؤمن بالله؛ اجباری در دین نیست، رشد و هدایت از گمراهی آشکار شده است هر کس که کافر به طاغوت گردد و به خدا ایمان آورد آن کس به دستگیره محکم متمسک گردیده است» (بقره/ 256). یعنی هر مؤمنی باید کافر نیز باشد؛ یعنی به حق که ایمان دارد، بایستی در مقابل باطل موضع بگیرد و آن را انکار کند و این است همان کفر مقدس!
شیعه معتقد است که فروع دین ده تا است و نهم و دهم را تولی و تبری می شمارد و معنی آن این است که هر کس باید به ولایت علی بن ابیطالب معتقد باشد، ولی همین قدر کافی نیست، بلکه در همان حال بایستی یک حالت منفی نیز داشته باشد یعنی آنچه را که ضد علی و راه او است نفی و انکار کند. در اینجا هم تنها ایمان به الله کافی نیست بلکه بایستی نفی طاغوت در کنار آن قرار بگیرد.