مزرعه دنیا و حاصل آن از منظر قرآن

از قرآن استفاده می شود؛ اصولا این جهان، جهان پرورش است. انسان که خود نیز به گروه های مختلف، خوب ها، بدها تقسیم می گردد همگی در حال پرورش یافتن هستند و جالب این است که گویی جهان یک محیط مساعد کشاورزی است و هرگونه بذری در آن پاشیده می شود، پرورش می یابد؛ در این عالم تنها خوب ها تکامل می یابند؛ بلکه بدها یعنی کسانی که تخم بد می کارند نیز در نظام این جهان مراحل خود را طی می کنند.
در سوره بنی اسرائیل می فرماید: «من کان یرید العاجلة عجلنا له فیها مانشاء لمن نرید ثم جعلنا له جهنم یصلیها مذموما مدحورا و من اراد الآخرة و سعی لها سعتها و هو مؤمن فاولئک کان سعیهم مشکورا کلا نمد هولاء و هولاء من عطاء ربک و ما کان عطاء ربک محظورا» (اسراء/ 18-20)
خلاصه مضمون این آیات این است که: هر کس که طالب دنیا باشد و بذر دنیایی بکارد، ما هم او را مدد رسانده و بذری که پاشیده است به ثمر می رسانیم ولی آن اندازه که بخواهیم و برای هر کسی که خود اراده کنیم. یعنی آنجا سنت قطعی و لا یتخلف در کار نیست که حتما هر کس ثمره نقد و عاجل بخواهد کارش را به نتیجه برسانیم.
علت اینکه بذر دنیا طلبی نتیجه اش صد در صد قطعی نیست؛ این جهت است که دنیا پر از تزاحم و آفات و موانع است نه اینکه این جهان برای پرورش این بذرها ساخته نشده است.
بعد می فرماید: ولی به طور قطعی چنین کسی که هدفش را محصور و محدود به دنیا کرده و از مسیر شایسته انسان خارج شده است از جهنم سر در خواهد آورد.
و اما اگر کسی هدف دنیایی نداشته باشد و بذر آخرتی بکارد و در راه آن سعی و کوشش کند، این عمل هیچگاه ضایع نمی گردد و به نتیجه می رسد. «کلا نمد هولاء و هولاء» هم آن دسته را ما مدد می کنیم و هم آن دسته را.
خلاصه اینکه نظام این عالم اینگونه ساخته شده که هر کس هر بذری بپاشد این دستگاه مساعد برای پرورش دادن است و همان بذر را پرورش می دهد؛ منتهی اینکه یک نوع بذرها صد در صد به نتیجه می رسد و آن بذری است که بر صراط مستقیم باشد.
بعضی بذرهاست که گرچه امکان پرورش دارد ولی به نتیجه رسیدنش کلیت ندارد و از اینجاست که افرادی که کارهای ناشایستی انجام می دهند و با نقشه هایی که طرح می کنند و به نتیجه می رسند؛ نمی توانند بدین گونه عمل خویش را توجیه کنند که اگر کار ما مورد اشکال بود، ما به نتیجه نمی رسیدیم.
خیر! هر تئوری که در عمل به نتیجه برسد، دلیل بر حقانیتش نیست؛ این نظام جهان است که «کلا نمد هولاء و هولاء» هر کس هر بذری بپاشد رشد می یابد و احیانا به نتیجه مطلوب می رسد.