شیعیان درباره اینکه بسم الله الرحمن الرحیم جزء هر سوره است اتفاق نظر دارند ولی میان اهل تسنن اختلاف نظر است؛ بعضی با نظر شیعه موافقند و بعضی سخت مخالف و بعضی قائل به تفصیل هستند. ابن عباس، ابن مبارک، عاصم، کسائی، ابن عمر، ابن زبیر، ابن هریره، عطاء، طاووس و نیز امام فخر رازی در تفسیر کبیر؛ و جلال الدین سیوطی در اتقان که مدعی تواتر روایات هستند؛ از طرفداران نظریه جزئیت می باشند.
بعضی مانند مالک و ابوعمر و یعقوب می گویند که جزء هیچ سوره ای نیست و تنها برای اوائل سوره ها تیمنا نازل گشته و نیز برای فواصل سوره ها می باشد. ولی بعضی از پیروان مسلک شافعی و حمزه قائل به تفصیل اند که می گویند تنها در سوره حمد جزء سوره است ولی در سوره های دیگر نیست. به احمدبن حنبل بعضی قول اول را نسبت داده اند (تفسیر ابن کثیر، ج 1 ص 16) و بعضی قول تفصیل را (تفسیر آلوسی، ج 1 ص 39).