جنید بغدادی

شیخ ابوالقاسم جنید، صوفی مشهور نیمه دوم قرن سوم ه. ق، ملقب به سیدالطائفه، پدرش محمدبن جنید خزاز قوایری بغدادی بود. شیخ ابوالقاسم، در زمانی که صوفیان بیشتر در نیمه دوم قرن سوم در بغداد زندگی می کردند، او از معروف ترین آنها و از مشایخ صوفیه بود و «سری سقطی» دایی او بود. اصلیت او از نهاوند در ایران است ولی در بغداد زندگی می کرد. خیلی زاهد و عالم و عارف بود و چون اهل سفر نبود، مریدانش از جاهای دیگر به بغداد می آمدند و در کنار او زانو می زدند. از اواسط قرن سوم که ارتباط اهل سلوک با یکدیگر بیشتر شد و رفت و آمد سالکان و مشایخ به شهرها، به خصوص همان بغداد، سبب شد که تعالیم این مشایخ (جنید) و بعد «ابوبکر شبلی» به شهرهای دیگر نفوذ کند! و چون جنید تقریبا در رأس صوفیه و از معروف ترین و بانفوذترین آنهاست، بسیاری از صوفیان بعدی، طریقه خود را به او منسوب کرده اند!
جنید به روایتی، پیرو سفیان ثوری بود و بر مذهب او تفقه می کرد. و ابن سریج، نیز مرید و پیرو جنید بود، هر وقت در اصول و فروع صحبت و سخنرانی و همه حاضران را متعجب می کرد می گفت: این از برکت ابوالقاسم جنید است. کرامات او زیاد است. او سی مرتبه پیاده به حج رفت. در کتاب های صوفیه، حالات و کرامات زیاد و جالبی از او گفته شده است. او در سال 297 در شهر بغداد فوت کرد و در مقبره «شونیزیه» نزدیک به داییش «سری سقطی» مدفون است.